Mijn laatste dagen..

De laatste avond met Anouk is helaas aangebroken. Ongelooflijk hoe snel de tijd is gegaan! We gaan een hapje eten en vervolgens gaan we met haar vrienden op zoek naar een leuke bar. Na even gezocht te hebben staan we hoog boven op een gebouw. We zijn in een (lege) reggae bar belandt en besluiten om ons hier nog een deel van de avond te vermaken. Om 01.00 uur wordt het dan echt tijd om afscheid te nemen en na een hele dikke knuffel stap ik in de bus. Bedankt voor de fantastische tijd die we samen gehad hebben Nouk en tot in Nederland!

De chagrijnige man van het pick up busje zet mij en nog wat andere af bij een grote bus. Met een “hotelbus” ga ik richting Bangkok. Er is verteld dat het 10 uur zou duren dus ik ben er helemaal op ingesteld. Ik krijg mijn bed aangewezen en dit ziet er niet zo comfortabel uit. De rugleuning staat schuin omhoog en met opgevouwen benen pas ik er net in. Dan liggen mijn spullen nog op en onder me.. Gelukkig heb ik een aardige lokale vrouw naast me liggen. Ik heb nog een slaappil over en ik ga ervoor. Deze keer lukt het echter niet zo goed op dit zogenaamde bed. We passeren vele ongelukken en de toeters klinken luid. Ze houden je wakker maar ook dit hoort erbij zullen we dan maar zeggen.. De bus stopt! Ik kijk naar de tijd en er zijn 10 uur voorbij! Oh wat ben ik blij! Ik stap de bus uit en weet niet beter dan dat ik in Bangkok zou moeten zijn. Ik heb geen idee in welk deel van de stad ik ben maar dit lijkt er niet echt op. Niet veel later kom ik erachter dat ik pas op de grens sta van Cambodja en Thailand. Het duurt even voordat ik de switch kan maken. Gek dat ze mij hebben verteld dat het 10 uur zou duren voordat ik in Bangkok zou aankomen. Samen met Julie, de lokale dame, ga ik in de rij staan om wat formulieren in te vullen. Nadat we daar ongeveer een uur mee bezig zijn geweest lopen we door naar het volgende gebouw. Er staat een gigantische rij voor ons en hij gaat maar langzaam vooruit. We moeten hier weer wat formulieren invullen om Thailand opnieuw binnen te komen. Na 3,5 uur gewacht te hebben staan we dan eindelijk voor het busje die ons daadwerkelijk naar Bangkok gaat brengen. Althans, daar ben ik nu ook niet meer zo zeker van. Het is een mini van en ik heb een prima plek. Na ongeveer 7 uur geknikkebold te hebben komen we dan eindelijk aan in de grote beloofde stad Bangkok! De rit heeft alleen twee keer zo lang duurt.. Na de check in bij mijn hostel in Rambutri (gezellige straat net achter Koh San Road, de bekende straat van Bangkok) ga ik voor een lekkere douche. Vervolgens ga ik voor een lekker hapje eten en raak aan de praat met een Spanjaard. Hij kan geen Engels en mijn Spaans is ook niet alles dus het is een gezellig uitbeeldend gesprek. Eenmaal terug in mijn kamer staan daar twee meiden. We raken aan de praat en ze komen uit Nederland. We kletsen verder en verder en opeens weet ze wie ik ben. ‘Jij bent het zusje van Linda toch? Huh? Hoe weet jij dat?’ zeg ik vol verbazing. ‘Ik heb bij Linda ik de klas gezeten en je lijkt er echt op en de manier van praten, het kan gewoon niet anders.’ Ze heeft gelijk ook en ik sluit me bij deze gezellige dames aan voor een leuke stap avond op de gekke straat achter ons.

Pfoe, mijn hoofd bonkt alle kanten op en mijn ogen gaan moeizaam open. Het is 13.30 uur en ik lig nog op bed. Er zijn net twee nieuwe mensen de kamer opgekomen en na een gezellig babbeltje ruil ik de koele kamer in voor de warme buitenlucht. Eerst even wat vitamine scoren! Met een lekkere fruitsmoothie in mijn hand loop ik over de straat waar het gisteren helemaal los ging. Het is bijna niet te herkennen zonder al die mensen! Een dikke maand geleden was ik hier ook maar toen was de koning overleden en gebeurden er helemaal niets. Mijn rondje gaat verder naar het Grand Palace. Het is er erg druk en iedereen is in het zwart gekleed voor de koning. Hij ligt hier opgebaard en zal zo nog minstens 2 jaar blijven liggen en in worden gebalsemd. Ik vind mijn rondje even mooi geweest en er rijden wat mannetjes rond die op de scooter voor taxi spelen. Voor een prikkie zet hij me weer af op Koh San Road en nu gaat mijn zoektocht naar souvenirs beginnen. Mijn hoofd bonkt nog lichtelijk en even later zie ik een jongen lopen die me wel erg bekend voorkomt. ‘Keith?’ komt er vraagachtig uit mijn mond. ‘He! Uh.. Jij moet me wel even helpen’ zegt hij. In de zomer van 2014 hebben we allebei in Sunnybeach gewerkt en langzaam maar zeker kan hij het zich weer herinneren. Ook hij is opzoek naar souvenirs met een kater en we gaan de zoektocht samen verder aan. Het duurt niet lang voordat we het opgeven en ergens neerploffen om een drankje te gaan doen. Hij is hier met Casper wat ook een bekende voor mij is. Hij belt hem en niet veel later schuift hij gezellig aan. We kletsen wat en ineens komen er nog twee mensen van Sunny erbij. Ik vertel dat Jorrit vanavond ook hierheen komt en hij heeft met Casper een zomer na mij ook in Sunny gewerkt. Je raadt het al, het is een grote reünie en wel heel toevallig allemaal! We chillen de halve dag in een gezellige bar en maken ons dan klaar om een hapje te eten. Helaas vliegt iedereen op Jorrit en ik na naar huis en gaan dus niet mee op stap. We nemen afscheid en bedanken voor de spontane avond. Voordat Jorrit en ik op stap gaan moeten we ons eerst mentaal voorbereiden. We gaan naar een massage salon en kiezen voor een voetmassage. We zitten alleen maar te lachen met deze lieve, grappige dames en ons Hello Kitty kussen. Onze voetjes kunnen er weer de hele avond tegen aan en dat gaan ze meemaken ook. Dansennnnnnnnnnnnnnnnnnnnnn maar!!

En dat was de laatste avond alweer.. Ik besef het nog niet helemaal dat ik vanavond naar huis vlieg. Ik ben nog helemaal aan het genieten van het moment hier en alles om me heen. De gedachte dat ik morgen in de armen van mijn lieve familie sta doet me goed maar nu ga ik eerst nog even van mijn laatste dagje genieten. Ik ben uitgecheckt en mijn spullen liggen in de kluis. Jorrit komt niet veel later aan gelopen en we zitten lamlendig tegen over elkaar te grappen. Wat ben ik blij dat ik hem heb leren kennen. Wat een hilarisch duo vormen wij! We verzamelen alle kracht in ons en gaan aan de wandel. Jorrit vliegt een dag later naar huis en moet ook souvenirs scoren. We gooien al onze geleerde skills van de afgelopen tijd in Azië eruit en pingelen mooie bedragen af. In Bangkok heb je ook op vele plekken winkels waar ze pakken op maat maken. Jorrit gaat ervoor en alles wordt opgemeten. Nog even een kleurtje uitzoeken en alle details die daarbij horen. Het is leuk hier bij te zijn en de volgende dag kan hij zijn pak al ophalen. Te gek toch? Tegenover het winkeltje van de pakken zitten en schoonheidsspecialiste en opeens heb ik enorm veel zin in een gezichtsbehandeling. Hier betaal je voor een behandeling ¼ van de prijs die je in Nederland betaald en dat voor een soort gelijke behandeling. Ik laat me hier nog even lekker verwennen! Een facial treatment is nog niet genoeg en we besluiten om terug naar de massagesalon van gisteren te gaan. Deze keer gaan we voor een full body massage van twee uur. Heerlijk zo’n marathon! Ik geniet echt volop van mijn laatste uurtjes..

Na een lekkere laatste Aziatische maaltijd en flink gelachen te hebben met Jorrit is het tijd om de souvenirs erbij te proppen. Mijn tas puilt uit! Nu is hij nog zwaarder dan voorheen maar dit laatste stukje moet ook nog wel lukken. Na een douche zit ik te wachten bij het hostel en Jorrit houdt me nog even gezelschap. Even later komt een man me ophalen en moet ik mee naar het einde van de straat. Daar staat het busje die mij en nog wat andere naar het vliegveld gaat brengen. Ik neem afscheid van Jorrit en stap in de bus. Doei! Tot binnenkort en bedankt voor de leuke tijd! De chauffeur rijdt zoals bijna alle Aziaten doen gestoord. De helft van de bus houdt zich vast. Het scheelt dat ik helemaal vast zit tussen de persoon naast me en het raam dus ik hoef niet meer te klemmen. We gaan vliegensvlug en het duurt niet heel lang voordat we op het vliegveld zijn. Het is een gigantische hal en even later raak ik met Paul, een jongen aan de praat die ook alleen reist. We wachten samen en delen onze verhalen van de afgelopen tijd uit met elkaar. Ook hij is voor een langere tijd weggeweest en gaat nu naar huis. Het is gezellig en na de check in vermaken we ons prima tussen alle winkels. Nog even wat eten en dan is het ieder voor zich bij de eigen gate. De plek waar ik zit, zat ik een jaar geleden ook toen mijn avontuur begon en mijn overstap hier in Bangkok was. Dit was het dan alweer.. Er zitten enorm veel Nederlanders om me heen en ik vind het raar om zoveel mensen bij elkaar Nederlands te horen praten. We hebben een uurtje vertraging wat niet zo’n grote ramp is. Ik hoor de mensen om me heen zeuren en klagen. Typisch Nederlands dit. Het besef komt langzaam binnen en nu begint het toch wel te kriebelen..

Het is 03.20 uur wanneer we aan boord mogen. Ik ga opzoek naar mijn plek en ontdek al snel dat de stoel naast mij leeg gaat blijven. Wat een luxe! Nu heb ik dus twee stoelen, twee dekens en twee kussens voor mezelf. Ik installeer me volledig in mijn comfortabele reiskleding en mijn warme wollen sokken gaan aan. Mijn slaapmasker gaat vast om mijn nek en in mijn gedachte blik ik terug op wat een fantastisch jaar ik heb meegemaakt. Ik ben zo blij dat ik de keuze heb gemaakt om deze reis te gaan maken in plaats van meteen door te gaan studeren. Ik ben ontzettend dankbaar voor dit avontuur. Na 12 uur flink van houding te zijn veranderd kom ik aan op Schiphol. Mijn sokken gaan uit en mijn teenslippers gaan aan. Het is trouwens 30 november en niet echt warm.. Ook heb ik een driekwart weide olifantenbroek aan met wat nodige gaten daarin. Daarbovenop heb ik een zwart shirt met een blauw geblokte houthakkersblouse aan. Om het af te maken heb ik mijn rieten hoed uit Laos nog op mijn hoofd. Je kunt je nu wel voorstellen dat ik er totaal niet uit ziet maar weet je wat mij dat interesseert? Helemaal niets! Ik sta op mijn tas te wachten en mijn lichaam stroomt vol energie. Mijn lieve familie staat hier achter deze deur! Voor mijn gevoel duurt die tas veel te lang maar uiteindelijk komt hij er toch aan. Mijn hart gaat steeds sneller hoe dichter ik bij de uitgang kom en daar staan ze met verschillende spandoeken, ballonnen, vlaggen, bloemen en andere frutsels in de lucht. Linda, mijn lieve zus stormt als eerst op me af en we knuffelen fijn. Mama staat erachter en kan niet wachten dus die wordt de volgende. Ze kan het niet droog houden en ik dus ook niet. Daar achteraan komt mijn lieve paps met een enorme stevige knuffel. Ahhhh familie! Dit voelt goed! Dan is de vriend van mijn zus, van mijn moeder en de vriendin van mijn vader er nog bij. Wat mooi om iedereen samen te zien. Ook mijn lieve vriendinnen Anky, Shanice en Felice zijn erbij en ik sta met mijn mond vol tanden. Dit gaat boven mijn verwachtingen uit en wat ben ik blij ze allemaal te zien! We knuffelen en kletsen onder het genot van papa’s heerlijke zelfgemaakte warme chocomelk. Hier had ik echt zin in! Eenmaal thuis aangekomen zijn er nog wat andere mensen die als verassing langs komen en mijn souvenirs zijn binnen no time uitgedeeld. Bedankt voor dit lieve en warme ontvangst! Ik zal het nooit vergeten!

I’M BACK!