IK BEN WEER AAN HET REIZEN! =D

Oh ik kan niet wachten! Morgen gaat mijn laatste werkweek in voordat ik weer ga reizen! Het heeft voor mijn gevoel wel een tijdje geduurd maar dan begin ik al snel te lachen met mezelf en realiseer ik me dat de meeste mensen al tientallen jaren werken. Kom ik aanzetten met 3 maanden.. Het is toch wel anders gezien de reden dat ik hier ben. Morgen gaat niet alleen mijn laatste werkweek in maar ook mijn laatste week in een eigen huisje met een groot fijn matras op de grond, een grote keuken waar je fatsoenlijk in kunt koken, een televisie, wasmachine, fruitbomen in de tuin met fruit eraan die je niet verser kunt krijgen en het geen wat ik het meest ga missen is een warm bad of een warme lange douche. Tja, ik besef het me al te goed en ga er zeker nog even van genieten.

Brr wat is het koud. Het is buiten potdicht met mist wanneer we naar het werk rijden. We rijden over een heuvel en komen op de weg tussen de meren door. Het lijkt wel een andere wereld. Het is zo mysterieus om een meer aan beide kanten te hebben waar honderden dode bomen in verspreid staan waar de mist zich langzaam doorheen waant. Dit is een foto waard! We stoppen de auto, maken een foto en springen de auto weer in. Ja, de weg naar het werk zal ik ook gaan missen.

Het is dinsdag avond en een auto komt de straat in rijden met harde muziek op. Ja, Kim en Mike zijn weer terug van hun trip back home! De week gaat zoals gewoonlijk weer rap voorbij en zo zit ik op zaterdag mijn tas te pakken. Het voelt raar. Een beetje hetzelfde als toen ik thuis verliet alleen dan niet zo extreem qua gevoelens. Zondag gaan de laatste spullen de auto in en na een warme douche neem ik afscheid van Kim en Mike. Thanks guys! Door jullie heb ik hier kunnen werken en sparen om weer door te gaan. Daarnaast ook nog een eigen huis gedeeld. Ik heb een mooie tijd en ervaring op kunnen doen hier mede dankzij jullie dus dank daarvoor! We ruilen het huis in voor een huis op vier wielen. Voordat ik Dowerin verlaat ga ik afscheid nemen van de baas. Want ook hun ben ik gigantisch dankbaar voor alles wat zij voor ons gedaan hebben. Het werk, het huis, alle leuke dagen in het weekend en deze hele ervaring om mee te mogen doen in het Australische dagelijks leven. Het afscheid is genomen en met een toeter op de hoorn verlaten we Dowerin.

Twee uur later komen we in Perth aan. Wat een fijne stad en tijd heb ik ook hier gehad. We zijn net op tijd voor de bioscoop om Finding Dory te gaan zien. Dit is leuk! Het voelt alsof ik weer vrijheid heb. We sluiten de avond af met een pizza en wat biertjes en kruipen voor de eerste keer onze vierwieler in. Het is koud maar met kleren aan en drie dekens overleven we het wel. We staan voor het huis van een collega van Jackson midden in een woonwijk. Het voelt wel raar om hier de eerste avond te staan maar ach wat maakt het uit. Het is maandag en de laatste dag om wat dingen te halen voordat we echt starten. En met een nieuwe dop op de radiator, wat kleding en gigantisch veel eten en drinken verlaten we ook Perth voordat het donker begint te worden. We rijden naar een rest area 60 kilometer buiten Perth maar helaas het is al pike donker. Het is half 6.. De rest area heeft geen verlichting en is aan de rand van de weg in een bos. De wc's hebben ijzeren deuren met een slot eromheen. Mm geen wc's dus. Jackson begint: Mm this is kinda scary.. Oh nee ik kan echt niet iemand erbij hebben die bang is en mij op die manier dus ook bang maakt. Dit gaat wat worden.. We parkeren de auto en niet veel later stopt een andere auto en rijdt na een paar rondjes weer verder. Oh dit is verdacht en in dit scenario dus eng. We horen wat geritsel in de bossen voor ons. De lampen van de auto staan aan en daar komt het dan naar voren gesprongen. Oef, het is maar een kangoeroe.. We springen er snel uit om het bed op te zetten en springen er á la direct weer in. No diner tonight! Daar liggen we dan toch ook wel een beetje te lachen. We hangen onze kleurrijke lampjes op in de auto en tadaa ik ben alweer vrolijk. Sleep well!

De vogels fluiten me wakker en ik ben blij dat het weer licht is. Het gevoel dat je gewoon wakker wordt omdat het dag is in plaats van je wekker. Het is tijd voor een ontbijt en de auto kan nu al een nieuwe inrichting gebruiken aangezien de boodschappen nog achterin staan. We zijn weer gepakt en gezakt en rijden door naar het Serpentine National Park om de Baldwins Bluff Trail te lopen. Het is een walk van 6 km op een berg waarbij je de hogen gebouwen van Perth nog net op de achtergrond kunt zien. Het is mooi maar wat is het warm en een walk is nogal even geleden. We starten de track en al snel komen er wat kangoeroes voorbij gesprongen. Geposeerd en wel staan ze voor ons en we kunnen rustig onze tijd nemen om wat foto's te maken. We komen aan bij een natuurlijk zwembad met een gigantische waterslide/fall die in het bad eindigt. Dat zou zo cool zijn voor in de zomer! De walk zit er na wat gepuf en geblaas weer op en we gaan door naar onze volgende rest area. Oh er is een gratis camping spot in Wellington National Park aan een meer met alleen de mogelijkheid te komen met een 4wd. Laten we daarheen gaan! We zijn onderweg en na ongeveer een uur roept Jackson “You have to turn here!”. We rijden op een 110 weg en er is geen turn daar? We draaien om en het is een turn steil naar beneden waar de weg meteen vervangen wordt door een gravelroad. Het is zo steil dat je het niet eens kunt zien! Omg gaan we dit echt doen? Bedenk ik me maar we hebben die auto juist om zulke dingen te doen dus het antwoord is simpel! We rijden over grote heuvels verder het bos in. Er beginnen brede diepe cracks in de wegen te komen en ik stop en denk na hoe ik hier het beste overheen kan rijden. Het is ook nog eens up hill en na een hellingsproef wat ik haat gaan we er goed overheen. Wahh en we zijn er nog lang niet! We moeten een afslag in het bos nemen. De auto past er maar net doorheen en takjes gaan over ons heen. Dit is zo ontzettend cool! Het begint wat lichter te worden door al het groen heen en het meer is in zicht. Dit is een super gave plek om de nacht door te brengen! Het is alweer donker en we springen Frodo (nieuwe naam van de auto) weer in. Met een biertje proosten we ook weer op dit avontuur!

Oh shit ik moet naar de wc.. Het is best een beetje scary als je alleen in een groot bos waar het hartstikke donker is de auto uit moet klimmen voor een plasje. Er zit niks anders op en ik moet er maar aan wennen. Ik klim de auto uit en ik kijk omhoog. Vergeten onder de hoeveelheid sterren die Australië te zien krijgt. Wat een plaatje! Maar toch klim ik er weer snel in. De volgende ochtend pakken we snel op aangezien er wat druppels beginnen te vallen. Laten we hier snel gaan en we vervolgen onze weg door het bos. Oh nee een volgend obstakel. Een gigantische boom ligt over het bospad heen. Eroverheen rijden is geen optie. Omdraaien of eromheen? Eromheen natuurlijk en het lukt! Yes, dit is zo cool! We hobbelen verder en daar is de normale weg weer. Wat een start van de dag is dit zeg! We komen aan in Bunbury en stoppen bij het douche gebouw die aan het strand is gelegen. Het waait gi-ga hard buiten en de wind gaat hard door het douche gebouw heen. Brr dit is koud! Laat ik dit maar snel doen. Ik druk de douche aan en spring eronder. Het is zo koud dat mijn adem ervan stokt. Ik hap naar adem en begin te lachen met mezelf. Wat sta ik toch in hemelsnaam te doen? Ja dit hoort er allemaal bij. We maken lunch onhandig in de auto en vervolgen onze weg naar de volgende kampeerplaats in de bush aangezien het al laat is. Na een cool bospad komen we aan bij de volgende plek waar we de nacht gaan doorbrengen. Er staat een emu met wat kleintjes bij der. Een emu is een soort van struisvogel maar dan anders. Wanneer we aankomen rijden rennen ze snel weg. Er liggen wat stenen in een rondje. Laten we wat hout zoeken en een vuurtje maken. We proosten met een biertje bij het vuur en koken ons avondeten. Helaas blijft het vuur niet lang aan en gezien de kou kruipen we Frodo weer in. Na een film vallen we in slaap.

Goodmorning! We horen wat geritsel en we openen de gordijnen. Hé, die emu loopt hier weer rond. Na een paar rondjes gaat ze haar weg het bos weer in. Vandaag vervolgen we onze route naar Dunsborough. We rijden wat strandjes af en wat ben ik blij om de zee weer te zien. We stoppen bij Castle rock wat een mooi klein baaitje is met heel veel stenen. Ik ben zo blij als kind en beide springen we de auto uit om wat foto's te maken en om te genieten van waar we zijn. Je zal maar opgroeien in een dorpje omringd door mooie stranden. We rijden door naar het lighthouse Cape Naturalisate. Een mooie kleine witte toren staat daar op deze mooie plek. Na wat rond te hebben gelopen rijden we verder door het Leeuwin Naturalisate National Park. We komen aan de andere kant van de berg en hier waait het weer behoorlijk. Sugarloaf Rock is een ruig strand met enorme golven. Halleluja, daar zal ik nooit van mijn leven in gaan. We maken onze weg naar beneden en met een biertje in de hand vinden we tientallen mooie schelpen. We lopen over de rotsen en ik kijk naar de enorme golven. Daar sta ik dan in mijn jasje nog gecoverd met wat bloedspetters van die lieve kleine schaapjes die er maar niet uit gaan. Iedereen thuis werkt of zit in de boeken en ik sta hier?! Ik ben happy dat ik hier mag staan! Eens kijken, waar zullen we vanavond eens gaan slapen. Het duurt niet meer lang voordat de zon onder gaat en de eerste legale plek is wel een stukje rijden. Zullen we gewoon hier blijven? Het is super mooi maar illegaal. Ach af en toe moet je wat riskeren en zo eten we ons avondmaal bij de zonsondergang over de Indische oceaan. De zon is net onder en al snel wordt de maan zichtbaar met de eerste paar sterren. Wat een plaatje maar koud is het ook! We klimmen Frodo weer in en daar liggen we dan. Ik staar uit het raam naar deze mooie plek maar niet veel later word het verstoord. Ik moet plassen.. Shit! Ik maak de deur open en zie een licht van links naar rechts en opnieuw in de ronde schijnen. Omg is iemand opzoek naar iets bij de ruige zee of naar ons? Het lijkt wel een helikopter licht die hangend wat rond probeert te schijnen. Ik denk na en realiseer me dat het lighthouse van Cape Naturalisate eens stuk achter ons staat. Pfjieuw haha wat een held ben ik toch ook..

Het is weer licht en alles is oké. De wind heeft zich bedacht en de zee is rustig nu. Wat een plaatje! Maar laten we snel pakken voordat er mensen komen. We rijden door naar Yallingup en stoppen op een heuvel die over een strand uitkijkt voor het ontbijt. De golven zijn hier weer groot en wat surfers proberen ze te vangen. Altijd leuk om surfers te bekijken en al helemaal als een dolfijn mee springt met een van die grote golven. Dat was cool! We rijden door naar Canal Rocks en klimmen wat rotsen omhoog voordat we gaan zitten. De zee, die wilde zee die zijn zoute water op de rotsen slaat. Het gaat er ruig aan toe maar ik voel me er rustig door. Hoe kan dat ook niet als je net wakker bent en je in je pyjama van de ene mooie plek naar de volgende rijdt. Het wordt nu wel tijd voor een normale outfit aangezien we naar de Chocolate Factory van Margaret River gaan. We bestellen een chocolate fondue, a white hot hocolate en een caramel milkshake. Dit kan nooit goed gaan. We dippen de aarbeien, kiwi's, ananas, koekjes, snoepjes en al het andere lekkers eromheen in de chocolade. Nee dit gaat niet goed.. Margaret River staat bekend als een grote goede wijn regio. Er zijn 86 verschillende wijnhuizen. Ik kan hier dus niet zijn geweest zonder een wijnproeverij te hebben gedaan. Het is een mooie regio en we kiezen voor de Leeuwin Estate winery. Na wat wijntjes te hebben genuttigd staat de avond alweer voor ons klaar. We spelen wat Yathzee op bed in de auto en sluiten de avond af met een filmpje.

Laten we dit keer een uitgebreid ontbijt maken. De pannen en het gasfornuis komt tevoorschijn. Jackson vindt het een slecht idee aangezien de wolken die eraan komen en gelijk heeft hij. Al snel begint het weer te regenen. We pakken snel in en bedenken wat we vandaag kunnen gaan doen. Er zijn veel grotten in deze buurt. Waarom gaan we niet naar een grot om de regen te ontsnappen? Goed idee! We halen ons kaartje voor de tour bij de desktop en krijgen te horen dat we de eerste 15 minuten, buiten, 300 traptreden naar beneden moeten lopen. Willen we de regen ontsnappen staat dit op ons te wachten. Dat is toch wel komisch. De poncho gaat aan en daar lopen we dan een gigantisch gat naar beneden. We worden meegenomen door de unieke grot van Lake Cave. Wat een plaatje blijven die grotten toch ook. Zo zeldzaam en zo apart. Na ongeveer een uur staan we weer buiten en het regent nog steeds. Er is een zwembad in de buurt met warme douches. Laten we anders daar de middag doorbrengen? Het water van het zwembad is niet zo warm en al snel gaan we naar de douches. Oh het water is zo lekker warm en de stralen komen hard naar beneden. Dit is de beste douche van mijn hele reis! Na een uur staan we weer buiten en de zon schijnt. We hebben onze tijd weer mooi opgevuld en rijden door naar de volgende plek genaamd Augusta. We rijden door het National Park en komen bij het lighthouse van Augusta aan. Verderop in zee zie je de Indian Ocean en the Pacific Ocean tegen elkaar opbotsen. Het is een zeldzaam iets maar dit is toch al de tweede die ik zie! In de periode van juni tot augustus is dit thuis voor vele walvissen. Oh wat wil ik die graag zien! Jackson stemt mee en even later hebben we tickets op zak. Morgen gaan we op een walvis tour en ik kan niet wachten!

Yes het is ochtend en we gaan zo op een walvis tour! We gaan weer voor een ontbijt bij de zee maar blijven in de auto zitten op een mooi uitkijkpunt. Het is koud en het waait weer behoorlijk. We eten wat en “OMG, A WHALE!!” roep ik als een blij kind. We zien vanaf de kust en enorme walvis paar keer naar adem happen. Wauw dit is zo gaaf en we gaan er zo nog veel meer zien! We gaan de boot op met een groepje van 12 terwijl hij voor 57 mensen bedoelt is. We hebben ruimte genoeg! Ook is dit de enige tour die gaat vandaag aangezien de wind nogal hard staat. Laten we hopen dat dit maar goed gaat. We staan met zijn alle op het bovendek rond te kijken op zoek naar een walvis. Het is stil op de boot, iedereen kijkt geconcentreerd rond totdat iemand enthousiast ‘WHALE’ roept. Yes dat is nummer twee van vandaag maar na een fin te hebben gezwaaid blijft hij lang onder. Geen idee waar hij nu kan zijn en de skipper besluit om verder te gaan. Even later zien we er nog een! En nog een! Ah daar een grote en een kleintje samen. De skipper volgt ze op afstand en we zijn een behoorlijk stukje op zee. De golven worden wilder en wilder maar we besluiten om toch naar de voorkant van de boot te gaan om de walvissen beter te kunnen zien. Het lijkt wel een wip wap waarop je kunt staan. Ik hou me vast maar sta stevig en geniet van dit gevoel. Even later gaan we terug naar de achterkant en daar zit de eerste te spugen. Jak! Arme man.. Het begint met een maar al snel staat ¾ op de achterkant van de boot te spugen waaronder Jackson. Nee Jackson was niet zo vrolijk en het water van de zee flatst ook nog eens iedereen nat op de achterkant. Arme stakkers.. Ik blijf walvissen spotten! We hebben er in het totaal 9 gezien. Geen sprongen of andere kunstjes maar wel delen van deze enorme zoogdieren. Na drie uur staan we weer veilig aan land waar iedereen toch wel blij mee is. We stappen de auto in en het komt met bakken uit de lucht vallen. Australië heeft tientallen jaren niet meer zo'n natte winter als deze gehad en daardoor is alles nu zo groen en leeft het allemaal wat meer. Wij rijden door naar de volgende rest area 2 uur verderop. We zien wat zwarte vlekken langs de weg. Wat is dat? We komen dichterbij en het zijn drie wilde varkens. Even later springt een emu voorbij en nog een stukje verder staat een groep van 20 kangoeroes. We hebben een plek uitgekozen op de kaart aan zee maar hebben geen idee van de weg er naar toe. We weten alleen dat het een 4 wheel drive track is maar de rest is een verassing. We rijden door het D’Entrecasteaux National Park en de zandwegen gaan dwars door de bossen heen. We hebben 1,5 uur te gaan. Het eerste uur gaat hobbelend door de heuvels van het bos heen. Het zand verschilt en soms is het een hoop los zand een berg omhoog. Frodo laat ons niet in de steek en zo rijden we een uur later door de duinen heen. Ik zit met een big smile op mijn gezicht maar Jackson schommelt nog van de zee. We stoppen niet veel later en zetten het bed op. Laten we maar gaan rusten aangezien het weer je ook niet echt uitnodigt voor een buiten activiteit.

Een nieuwe dag staat voor ons klaar. De wolken zijn nog steeds donker maar we gaan het National Park toch verkennen en zo brengt het ons op mooie plekken voordat we weer aan de track terug starten. De knop van de 4wd gaat in en Frodo voelt een stuk sterker aan. Dit is zo cool en om een 4wd te kopen en de westkust te doen is zo'n goede keuze geweest. Wie had ooit verwacht dat ik op zulke coole auto tracks door de bossen met alleen met bruin, groen en wilde dieren om me heen en over de duinen met de zee op de achtergrond zou rijden? Ik niet maar ik weet wel dat ik meer wil!

We rijden door naar Pemberton wat ongeveer twee uur rijden is. Mooi! We hebben in ieder geval genoeg tijd om onze elektronica op te laden in de auto. We stoppen bij de Gloucester Tree. Het is een oude karri boom die vroeger werd gebruikt als uitkijktoren voor bosbranden. De boom heeft pinnen om zich heen die een soort van trap voorstelt. Zo kun je hem gemakkelijk beklimmen en niet veel later staan we 57 meter boven de grond. Omg dit is best wel hoog maar ook super cool! Na de omgeving in ons op te hebben genomen gaan we weer naar beneden. Je moet kijken welke pin je moet pakken en tussen de takken door zie je de grond daar ergens. We staan weer veilig op de grond en vervolgen onze route door het bos. Hé daar is een regenboog! En we kunnen het begin en het eind zien maar helaas. De pot met goud is een leugen..