Koh Rong - Paradise on Earth

We staan met onze spullen te wachten op de bus. We gaan Battambang weer verlaten. De reden dat we hier naar toe zijn gegaan is omdat er een bamboe treintje gaat en uiteindelijk hebben we wel het een en ander gedaan maar hebben het treintje gelaten voor wat het is. Het is laat in de avond wanneer de bus aankomt. Het is ook altijd spannend wat voor een bus het is. Zoals we weten is het een slaapbus maar hoe zullen de bedden zijn? Daar komen we al snel achter. Een jongeman wijst ons bed aan. We kijken elkaar lachend aan. Het is gelukkig wel een lange maar het heeft de breedte van een eenpersoonsbed. We klimmen erin en hebben de grootste lol om Anouk haar middelste teen die er door de paal uitziet als een middelvinger. Het slaat helemaal nergens op maar het duurt even voordat we weer normaal kunnen doen. We besluiten dit keer om een slaappilletje in te nemen en wensen elkaar al snel een ``goede nacht´´.

Jaaa het is weer tijd om wakker te worden! Het is 05.00 uur inde ochtend en we zijn op een plek aangekomen waar we van bus moeten wisselen. Half slaperig strompelen we de bus uit en slepen we onze spullen mee naar een bankje waar vele andere mensen staan, zitten of liggen te wachten. Het duurt twee uur voordat de volgende bus komt. Er is een winkeltje open en we halen wat te eten en proberen de tijd wat te doden. Dat lukt altijd wel en daar komt ie alweer aan. De bussen hier.. Het is een kleiner busje en mega luxe van binnen. Of ze vallen hier uit elkaar of ze zijn ultra luxe. Er hoeven niet veel mensen mee en de achterbank blijft vrij. Ik besluit wat later om daar te gaan liggen en zo heeft Anouk ook mooi twee stoelen voor zichzelf. Na 5 uur half geslapen half wakker te zijn geweest zijn we weer op de volgende wachtbestemming aangekomen genaamd Sihanoukville. We hebben wat tijd over voordat we weer opgehaald worden en besluiten ergens een hapje te gaan eten. Het gedeelte waar wij zijn is erg rustig en leeg. Al snel begint het te stortregenen en zoeken maar snel een tentje uit. Na een hapje gegeten te hebben komt de volgende bus ons oppikken en dropt ons bij de haven. Het strand is prachtig! We halen onze tickets voor de boot en mogen weer even wachten. Met dit uitzicht is dat natuurlijk geen straf. De boot komt niet veel later en ook dit is een prima uitvoering van een speedboot. Na 30 minuten over de zee heen gecrost te hebben zien we daar het paradijs op aarde. Koh Rong, een klein eiland met een populatie van ongeveer 1000 man. We varen rustig en meren aan langs een van de vele houten bruggetjes. Na 17,5 uur onderweg te zijn geweest springen we een gat in de lucht dat we er eindelijk zijn (natuurlijk niet meer letterlijk..). Met onze spullen gaan we op zoek naar een verblijf. We lopen op de hoofdstraat die op het strand is. Er is geen beton of net wat dan ook. De hoofdstraat is het strand. Er zijn vele gasthuizen waar je uit kunt kiezen. Die we willen is helaas vol en we slepen de tassen mee van de ene naar de andere kant van het strand. We raken lichtelijk geïrriteerd omdat we beide alles goed vinden. Uiteindelijk is de keuze gemaakt en laten we ons vallen op het ruime bed.

Niet veel later krabbelen we overeind en gaan een klein rondje lopen en op zoek naar eten. Niemand heeft hier schoenen aan en ik doe er maar al te graag aan mee. We lopen over het strand/hoofdstraat en het is fantastisch. Aan de rechterzijde heb je een belachelijke mooie blauwe zee en vele gekleurde bootjes die aan het dobberen zijn. Aan de linkerzijde heb je veel gasthuizen, barren en restaurantjes met daarachter prachtige uittorende palmbomen en veel ander groen. We hadden geen verwachtingen maar dit hadden we nooit kunnen bedenken. Even later worden we aangehouden door een vrouw die wat staat te flyeren. Zo nodigt ons uit voor de kroegentocht vanavond en we besluiten vrij snel er voor te gaan. Eerst even een hapje eten. We zitten te genieten van heerlijke nacho´s en ineens zie ik daar een bekende lopen. `Lizzy? Huh? Debbie?! Wat leuk dat je hier ook bent! Ik wist helemaal niet?´ en nog niet uitgesproken knuffelen we elkaar. Ze komt uit Nijmegen en is bevriend met mijn zus en zo ken ik haar ook. Wat een toeval! `Ga je mee met de kroegentocht vanavond? Ja, ik zal wel eens even kijken! Leuk!´. Vol blijheid en verbazing eten we verder en maken ons klaar voor een nieuwe avond.

We drinken eerst nog wat cocktails op het strand met Lizzy en haar vader en gaan daarna op onze blote voeten de kroegentocht beginnen. Bij de eerste bar geloof ik mijn ogen niet. `OMG Jorrit?! Wat doe jij hier? Hoe is het met je? Huh ik wist ook niet?? Huhhhh!!´. We staan elkaar vol verbazing en blijdschap aan te kijken na een dikke knuffel. Hij is een reisgenoot die ik op Bali heb leren kennen. We hebben zo nu en dan nog wel eens contact maar we hadden beide geen flauw idee dat we tegelijkertijd op dit eiland zouden zitten. We drinken wat drankjes en gaan naar de volgende bar. `Deb, ik heb nog wat voor je! Je zult het fantastisch vinden!´ zegt Jorrit. Ik word heel nieuwsgierig en heb wel een idee van wat het is. `Ik ga het wel even halen. Zo terug!´. En weg is hij. Niet veel later komt hij terug en ik maak zijn presentje open. Het is echt waar! Hij heeft die mooie Bali Batique blouse meegenomen!! Ik vlieg hem om zijn nek en bedank hem zo vaak. Oh wat ben ik hier blij mee! Op Bali wilden we samen een gekke blouse kopen en die hadden we op een gegeven moment gevonden. De deal ging niet helemaal zoals we wilden en lieten we het even voor wat het was. We dachten nog wel bij dat winkeltje terug te komen nadat we met de mantelroggen hadden gezwommen. We kwamen inderdaad daar ergens terug maar we hadden het winkeltje niet meer kunnen vinden. We zijn naar vele andere winkeltjes geweest maar nergens hadden ze zo´n mooie als die. Jorrit is op Bali nog terug gegaan naar dat winkeltje om die blouse voor mij te halen en dat betekende echt wat voor mij. Hoe lief? Nogmaals bedankt Jorrit! Met mijn blouse aan en hij die van hem kan mijn avond echt niet meer kapot. Ik ben door het dolle heen! Anouk is er, Lizzy, Jorrit en de blouse. Wat een blijheid. Na vele dansjes te hebben gedaan chillen we nog even op het strand en dan wordt het toch een keer tijd om naar bed te gaan. Tot morgen paradijsje! Je bent nu al fantastisch!

We ontwaken rustig en na het ontbijt gaan we het eiland wat beter verkennen. We hebben gehoord over een ´´geheim´´ strand die bijna niemand kent en waanzinnig is. Met onze rugzakken gepakt en wederom weer op de blote voetjes gaan we op avontuur. We blijven veel aan de kust en af en toe pakken we een pad iets verder van de kust. We komen bungalows tegen waar je u tegen zegt. Ik kan het niet vaak genoeg zeggen maar dit is echt paradijs op aarde. We vervolgen onze weg en het wordt steeds rustiger. Geen mensen en geen bungalows of hutjes zijn meer te bekennen. We begeven ons in de prachtige natuur. Het pad lijkt op te houden en we hebben gehoord dat je door water heen moet lopen om er te komen. Dit zal het wel zijn dan? Met de tassen boven ons hoofd gaan we het water in. Na een stukje zien we dat het pad weer verder gaat en klimmen weer omhoog. We kijken achter ons en zien dat het pad nog niet opgehouden was en we dus voor de grap door het water heen zijn gegaan. Oh oh oh, we lachen er maar mee. Een tijd later komen we bij de echte water doorkruising aan en we gaan nog een keer. Het is niet een heel groot stuk maar wel een diep gedeelte. We komen weer op strand en horen het witte zand onder onze voeten piepen. ´Weet je wat dat betekend Nouk? Dat betekend dat het vrij nieuw zand is en er dus nog niet massaal over heen is gelopen. Ik denk dus dat we er zijn!´. Ook de uitleg van onze bron komt overeen met het plaatje. Er staat één palmboompje vlakbij het water. We leggen onze handdoeken precies daar uit en gaan eens lekker bijkomen.

Met af en toe een duik in het prachtige water lukt dat bijkomen aardig goed. Het is bewolkt maar dat maakt ons helemaal niets uit. De temperatuur is fantastisch. Een eindje verderop staat een hutje en wat jongens zijn het een en ander aan het klussen. Het wordt een bar of zo? Er staat al wat muziek aan en zij doen lekker hun ding. Een eind verder op liggen nog twee meiden en in zee staan twee jongens te frisbeeën. We raken met ze aan de praat en gooien de frisbee heen en weer. Ze komen uit Israël en we delen wat reisverhalen met een biertje. Het is gezellig en wanneer de zon onder begint te gaan vervolgen we ons ``avontuurlijke´´ pad terug. We nemen een douche, gaan lekker een hapje eten en vervolgens is het tijd voor een powernap. Na een uurtje of misschien wel twee geslapen te hebben maken we ons klaar voor de avond. De spierpijn van de avond ervoor is nog rijkelijk te voelen maar we gaan er voor. We worden opeens gevraagd om bij het limbo dansen met vuur daaromheen shots uit te delen voor mensen die eronder door gaan. En ineens horen we bij het eiland. Hier zou ik best willen werken, maar ik ben niet de enige. Anouk en ik staan flink te lachen en wat hebben we toch een mooie tijd! We komen later onze nieuwe Israëlische vrienden tegen en de avond gaat door tot in de vroege ochtenduurtjes..

We zouden hier het liefst nog een hele poos willen blijven maar het einde is helaas in zicht. Morgen trekken we weer verder en vandaag staat een hele mooie dag op ons te wachten. We gaan op excursie en wel met onze Israëlische vrienden. We lopen een bruggetje op en daar zit een hele groep samen. Het zijn allemaal Israëliërs die hun toevallig ook net hebben leren kennen. We sluiten ons erbij aan en stappen niet veel later een oud bootje in. Ook zijn er twee kindjes aan boord die familie van de skipper moeten zijn. De muziek klinkt luid en we kijken elkaar een beetje raar aan. Deze muziekkeuze is interessant en wat voor taal het is of waar het vandaan komt? Joost mag het weten! Na een stukje gevaren te hebben springen we het heldere water in en gaan we snorkelen. Er liggen enorme zee egels op de bodem/rotsen. We hangen er wat boven te dobberen en ik bestudeer ze aandachtig. Het zijn zwarte ballen met af en toe wel 30 tot 40 centimeter lange stekels. In het midden hebben ze iets wit blauws en ze stralen scherpte uit. De golven bewegen ons af en toe omhoog en omlaag en soms denk ik dat een stekel me aan gaat raken. Na wat rond te hebben gezwommen klimmen we terug de boot in. Deze groep is heel sociaal en open. Het is hartstikke gezellig en we varen naar de volgende plek. We dobberen een heel eind van de kust wanneer de ´´vishengels´´ uit worden gedeeld. Het is een plastic rol met een enorm lang draad daaromheen gerold en aan het einde zit een haakje en een steen. We beginnen wat te sukkelen en het duurt niet lang voordat Anouks draad en die van mij helemaal in elkaar verwikkeld zijn. De Cambodjaan komt snel en haalt ons uit de knoop. Hij laat wel even zien hoe het moet. Hij gooit hem wat verder weg en gooit een heel lang draad naar beneden. Ahaaaa! Laten we dat ook maar eens proberen. Binnen no time begint mijn draad te trekken en het kan niet anders dan dat ik beet heb! ´Anouk, film dit eens!´ roep ik enthousiast. Ik begin als een malle het draad binnen te halen (waardoor het helemaal in de knoop raakt want er is een bepaalde manier voor..) ‘Oh ik weet het zeker, ik weet het zeker dat ik beet heb!’. Mijn haakje komt boven water en vol verbazing zit er niets aan. Anouk komt niet meer bij van het lachen en ondertussen is de hele boot op de hoogte van mijn valse beet. Het duurt even voordat het draad weer uit de knoop is gehaald maar als het zover is rijg ik er weer een stukje vis aan en begint het weer opnieuw. Ik wil zo graag een vis vangen! Even later begint het draad weer te trekken. Zal het nu wel of niets zijn? Op de juiste manier haal ik het draad binnen en na (het lijkt wel een eeuwigheid) komt er een hele mooie wit roze vis naar boven. Met een gigantische smile op mijn gezicht kijk ik naar dit prachtige visje. De rest van de boot vind hem ook mooi en de “oh’s en wow’s” gaan rond. Ik voel me trots!

De rest van de boot doet het ook goed en een voor een worden er prachtige vissen binnen gehaald. Zo haal ik ook mijn volgende binnen. Het is een wat grotere, in mijn ogen stoere, groene leger vis. Even later komt er nog een schoonheid naar boven en dan is de magie op. Dan wordt hij doorgegeven aan Anouk. Ze heeft overigens nog niets gevangen maar zodra het mij niet meer lukt haalt zij ze een voor een binnen. De eerste vis die ze binnenhaalt is aan het poepen, de tweede heeft een vies beestje in zijn mond en zo haalt ze er nog een paar binnen. We komen niet meer bij van het lachen en ik had nooit verwacht dat ik vissen zo leuk zou gaan vinden! Een mooie rustige hippie dame op de boot vist ook de mooie wit roze vis op. Ze vindt hem ook prachtig en wil dat hij weer terug gegooid word. Ze vind het zielig en hij moet weer vrij in de oceaan zijn. Ze vraagt om hulp maar dan komt het jonge lokale meisje van 3 pakt de vis van de haak en slaat hem ten gronde. Ze pakt hem weer op en gooit hem weer op de grond. Dit doet ze een paar keer en dan gooit ze hem in de bak bij de andere aanwinsten. De dame die hem op heeft gevist kan wel huilen. Ze voelt zich helemaal ellendig en weet niet waar haar zojuist overkomen is. Ja.. Dat kleine meisje kent geen genade.. Er ligt een hele bak vol met vis wanneer we terug naar de kust varen. Het anker gaat uit en we mogen de zee in of naar het strand zwemmen. Het is prachtig en de zon gaat steeds verder omlaag. We frisbeeën, spelen met het ondeugende meisje en genieten van het prachtige stuk natuur. Even later roepen de lokale mannen dat het eten klaar is. We zwemmen terug naar de boot en ze hebben de vissen helemaal compleet op de barbecue gelegd. Natuurlijk gapen Anouk en ik elkaar aan met een grote lach. Zo heb ik nog nooit in mijn leven een vis gegeten. Hoe zullen we dit doen? We schaven het vel er een klein beetje af en beginnen maar gewoon. Ze smaken vers en lekker. Op een gegeven moment ontdek ik iets in de vis wat mijn maag doet omdraaien. Het zal of een beestje of een beetje poep zijn geweest ik weet het niet maar ik ben uit gegeten.. De zon is al even onder wanneer we weer gaan varen. Er staat nog een activiteit op het programma waar we erg naar uitkijken. We gaan met blauwe plankton zwemmen en deze kun je alleen zien zodra het pikkedonker is. Het licht op de boot zorgt ervoor dat we in ieder geval elkaar nog zien maar verder dan dat kunnen we niet kijken. De mannen gooien het anker uit en we mogen de flippers aan doen en de snorkels gereed maken. De eerste springt het water in. Het is heel raar want je hoort alleen een plons en ziet dus echt niets. ‘Anouk, ik ga wel bij jou blijven hoor!’. Ook wij gaan het water in en beginnen te bewegen. Dan pas kun je ze zien. We bewegen onze vinnen op en neer en zien het lichtgevende plankton blauw opkleuren. Het is mooi en we beginnen ons al feetjes in het water te voelen. Net alsof we kunnen toveren! Ik voel me gezegend dat ik ook dit weer mee heb mogen maken. Van hoeveel mensen hoor je dat nou? Eenmaal terug in de boot ben ik toch ook weer redelijk opgelucht. In het donker in de zee vind ik ergens ook wel een beetje eng. Je ziet niets en weet dus ook niet wat er om je heen zit. Alles is goed gegaan en we varen terug naar het hoofdstraatje van ons prachtige Koh Rong. Nadat we ons even hebben opgefrist gaan we cocktails drinken met de gezellige groep van de boot. Koh Rong, je bent er een voor in de boeken!