Breakdown

We klimmen Frodo weer in en zijn omringd door caravans en campers. Dit is een van de eerste keren dat we op een plek met meerdere mensen staan. Stiekem ben ik wel een beetje jaloers op de luxe die je hebt in een caravan hoor maar ach dit avontuur zou ik ook niet willen missen.

Het wordt weer licht buiten. De dag is in haar vroege uurtjes en de zon schijnt. Ze straalt en het heldere water laat zijn blauwe kleuren weer mooi zien. Al snel staan we op het witte zand in onze work out outfit. Jacks maakt het me niet makkelijk maar met een uitzicht als dit voor je waar je je op kunt concentreren lukt het. Daar lopen we dan half mank het strand af te gaan op zoek naar schelpen. Ik vraag me echt af hoe ze zo mooi kunnen zijn.. De kleuren en de verschillende soorten en maten die je hier vindt zijn echt fantastisch. Althans, dat denk ik! Jacks kan me gelukkig veel vertellen over de natuur en op die momenten ben ik een en al oor. Ik heb gewoon een pratende informatie paal naast me. Handig toch? We komen terug bij de auto en vandaag is mijn lieve vriendinnetje Bo jarig. Ik vind het niet leuk om alle verjaardagen van iedereen te missen en het minst wat ik kan doen is een telefoontje plegen. Het is 9 uur in de ochtend hier dus 3 uur ‘s nachts thuis. Mm ik kan het altijd proberen en binnen no time neemt ze op. ‘Hallo? Hallo! Hallo? Hallo!! Hallo? Hallo!! Omg Deb?! Bo! Deb?! Bo! Deb?! Jaa!’ en daar lachen we verder. Ik ben lekker aan het kletsen en Jacks pakt ondertussen de auto in. Dit is een prima verdeling voor één keertje. De auto is klaar om te gaan en na een uur zijn we een klein beetje bijgekletst. We rijden een stukje landinwaarts om naar de Gully Cave te gaan. Dit is een grot waar je zelf in kunt gaan zonder een tour. Om daar te komen mogen we eerst weer hobbelen, 4wd it is! De zaklampjes zijn gepakt en de schoenen zijn aan. We volgen een adembenemend pad langs de rivier die je naar de ingang van de grot brengt. Onderweg komen we een hoop schoenen tegen en vervolgens mensen op blote voeten. ‘You better take them off because you need to go through water! Knee level high!’ Oh shit.. We trekken de schoenen maar uit dan en volgen de rivier verder. Al snel komen we bij de ingang aan. Een donker gat staat op ons te wachten en het licht aan het einde van de grot ligt 250 meter verderop. De zaklamp gaat aan en daar lopen we de duisternis in. De voetjes half van de tijd in het riviertje en de andere helft op koud zand/klei. Laten we de zaklamp eens uitzetten. Het is donker, gewoon helemaal zwart en het is stil. Brr best scary en moet je nagaan als jij een grot ontdekt en er voor het eerst en als eerst in gaat. Je weet niet wat er in is, hoe lang het is en wat je tegen kunt komen. Gelukkig ben ik niet de eerste! Het licht is weer in zicht en stiekem ben ik ook wel een beetje blij. What's next? We moeten terug bij de auto zien te komen dus de zaklamp gaat weer aan en zo vervolgen we onze weg terug. We hobbelen door naar Lake Indoon. Het ziet er naar uit dat dit ooit een erg populair meer was met goede faciliteiten maar een bacterie in het water heeft het dodelijk gemaakt. Laten we hier maar niet al te lang blijven. Al snel vervolgen we onze weg naar het volgende dorpje genaamd Dongara. We halen wat benodigdheden en zetten de boel op 20 meter van het strand. Yathzee wordt erbij gehaald en de burgers staan op ons te wachten. Na een mooie zonsondergang is het weer genoeg geweest voor vandaag en zo klimmen we onze vierwieler weer in.

Oké de spierpijn is niet te missen. Verre van dat! Frodo uitklimmen wordt een grotere opgave dan dat het al is. Zeer en wel gaan we beginnen aan de dag. Wie komt er ook met het idee om te sporten tijdens het reizen? Ach, je bent jong en je wilt wat! Na een overige burger van gister als ontbijt te hebben gehad rijden we terug naar het dorp om de Ship Wrack Walk te doen. De schoenen zijn aan en met water en een kleine lunch op zak gaan we beginnen. Twintig meter verder hebben we geen idee of we naar rechts of links moeten. We bekijken het pad achter ons en komen met de conclusie dat deze twintig meter de trail is. Wat een grap! Zo maken we maar een eigen wandelroute en al snel vervolgen we onze weg naar Geraldton. Dit is voorlopig ons laatste “grotere” stadje. Het is zondag en alles is gesloten. De zon schijnt en nodigt ons uit voor een rondje in de stad. Van gesloten winkels naar street art, een kathedraal, een klein haventje, mooie stranden en een te hippe speeltuin komen we weer terug bij de auto. Er is een gratis parkeerspot in de stad waar je de nacht door kunt brengen. Veilig en fijn zul je denken maar de lantaarnpalen zijn niet te missen!

Oh ja, de bouwvakkers naast ons ook niet trouwens. Goedemorgen! Als echte fanatiekelingen trekken we de sportkleding weer aan. We staan op een mooi stukje gras met de zee voor ons. Na een uur blazen zit het er weer op en gaan we voor een goed ontbijt bij de lekkerste kiptent van Australië. Oh en wat smaakte dat goed zeg.. Mmmm!! Na een douche is het weer tijd voor een wasje en ondertussen zijn we druk met van alles en nog wat. Ik probeer de auto te starten maar hij doet raar. Na een paar keer lukt het en we rijden weer, maar beter laten we het toch even checken. Zo rijden we door naar de automonteur en al snel komt er slecht nieuws naar boven. Er is water van de radiator in de motor gelopen en de motor zit nu vol met water. Dit is alles behalve goed en dit grapje gaat flink wat kosten. Shit! ‘Well, I think this is the end of the trip’ zei Jackson en ik voel me machteloos. Ik geef niet op! Ik ga door als jij wilt stoppen prima maar ik geef niet op. Alles komt goed, no matter what! Dat is de instelling die ik vanuit thuis heb mee gekregen en het is maar een auto. Niemand is gewond! Het neemt niet weg dat het niet vervelend is maar het is absoluut niet het einde van de wereld. We overwegen het een en ander maar repareren komt uit als de beste optie. We pakken beide een tas in en met een diepe zucht leveren we de sleutel in en laten we Frodo achter. Daar staan we dan.. Meteen als twee daklozen.. Gelukkig is er een hostel en zo lopen we een half uur berg op en af. Eenmaal bij de receptie aangekomen krijgen we te horen dat we de laatste kamer hebben. Oef, net op tijd! We komen aan op de kamer en hebben zelfs een kleine televisie. Ik vind het wel weer mooi geweest voor vandaag en met de televisie aan vermaken we ons de rest van de avond.
Wakker worden in een normaal bed, koken in een normale keuken en douche in een fijne warme kabine is niet verkeerd. Al had ik hier liever niet gezeten. De zon schijnt en na een lekker ontbijt lopen we even richting het strand. Zo erg is het ook weer niet om hier gestrand te zijn aangezien het een fijn plaatsje is. We lopen even later door naar de hippe speeltuin en als twee kinderen hebben we de tijd van ons leven en hoppen van het ene toestel naar het andere. We ontmoeten wat leuke mensen in het hostel en we hebben beide weer hoop voor de verdere reis. Op dit moment lig ik in een hangmat voor het hostel wat van mij af te schrijven. Wachtend op een telefoontje van de monteur dat we hem hopelijk vandaag op kunnen halen! Twee nachten in een hostel is wel mooi geweest voor nu. We zijn de bachelor aan het kijken en de telefoon begint te rinkelen. ‘Oh pick up!’. Met een bonkend hart wacht ik op het antwoord dat komen gaat. Het is niet het ergste geval maar een paar honderd minder. En ohja, we kunnen hem morgen vroeg ophalen. Shit! Dat betekent nog een nacht bijboeken. Het is wat het is en zo zitten we weer in een kamer. Dan nog maar een potje Yathzee buiten doen? En al snel schuiven meerdere mensen aan tafel voor een potje waaronder Matt. Matt is een local en wat een goede kerel is het! Zo had hij zin in Chinees en vanwege onze situatie stond hij erop om te betalen. Dat was lang geleden en te lekker! Na een mooie zonsondergang neemt hij ons mee voor een drankje. We komen bij een klein oud barretje aan met alleen maar mannen. En ohja een dame die in een stringetje rond huppelde. Wat is dit toch? De mannen vinden het wel leuk! Na een drankje lopen we naar een ander barretje en ook daar zijn alleen maar mannen en een dame in een pikant outfitje. Na nog een drankje begint de bachelor bijna. Ik wil dit zien en al helemaal in een normaal bed met een tv!

We leveren de kamersleutel weer in en het wachten begint weer. Het is bijna het eind van de ochten en we hebben nog geen belletje gehad. Laten we toch maar vast gaan lopen. Ondertussen krijgen we een belletje dat hij klaar staat. Dat is mooi om te horen maar we hebben nog 20 minuten te gaan. Na de laatste heuvel komt de garage in zicht. He, en daar staat ie weer! Met pijn in mijn hart houd ik mijn pinpas voor de scanner. Approved.. Auw. We lopen naar de auto en omkleden is het eerste wat ik ga doen want wat is het warm! Na een korte vertraging te hebben opgelopen zijn we blij dat we onze reis kunnen vervolgen. We zijn onderweg naar een klein plaatsje om bij het strand een boterham te smeren. Aan mijn rechterkant ligt een groot roze meer. Een groot roze meer? Ja serieus! Na wat foto's te hebben gemaakt zitten we op het strand met een boterham. Het is warm en de vliegen zijn aanwezig. Even vergeten hoe irritant die zijn. We zijn weer gevuld en rijden door naar de kampspot voor de avond. We hebben een mooie zonsondergang met vliegen en chinezen. Dat ze gewoon recht voor je en naast je gaan staan op een oppervlakte van een helft van een voetbalveld. Nee, we moeten de enige mensen die hier zijn omsingelen. Na een mooie zonsondergang komt de eerste ster in zichtbaar. En tweede, derde, vierde, vijfde ga zo maar door.

We zijn niet ver van het Kalbarri National Park vandaan. We starten onze dag en volgen de weg verder omhoog. Er zijn verschillende coastal cliff look outs met een gaaf uitzicht. De drop, het groen en de verschillende kleuren blauw van de zee maakt iedere plek weer prachtig. Na een fotootje hier en daar te hebben genomen komen we aan in het dorpje. We vullen alles weer bij en zo eten we onze voorbereide lunch bij de blue holes. Het is mooi, rustig en het weer is fijn. De zon schijnt maar de wind maakt het prettig. We gaan door naar de andere helft van het national park wat landinwaarts ligt. Er zijn verschillende look outs die je leiden naar wat wonderen van de natuur. Met allemaal een korte wandelroute ernaar toe. Daar staan we dan in een national park met formaties van 400 miljoen jaar uit. Dat is een behoorlijk tijdje geleden. Na verschillende walks en uitkijkpunten hebben we alles gehad en rijden we naar onze volgende kampeerspot in een zee van bloemen. Proost!

Het is 3 uur 's nachts en we zijn klaar wakker. Het waait hard en de regen klettert op het dak. Ik ben klaar wakker en Jacks ondertussen ook. Na drie kwartier is het ons toch gelukt om weer een slaap te vallen. Het is ochtend en het regent nog steeds. Mm vervelend! Op een moment dat het droog is pakken we de auto in en besluiten om vandaag maar in te vullen als een reisdag. Het is grijs en het blijft maar aan het regenen. Na 200 kilometer staan we op een look out waar we de rest van de dag gaan doorbrengen. De zon begint te schijnen en nodigt ons uit op het strandje. Na wat mooie schelpen te hebben gevonden gaan we terug naar Frodo. We staan in een duin met de zee een stukje verderop. Morgen hebben we een grote dag met leuke dingen te doen. Hopelijk is het weer dan iets beter! Ik ga lekker slapen.

Liefs