Verlaten stranden en meer paradijs..

Zo, het is wel weer genoeg geweest voor vandaag. Wikicamps geeft een gratis 5 sterren plek aan en 1,5 uur later staan wij er. Het is aan een rivier in een National Park met een picknick tafel en een toilet. Verder omhoog staat een houten hutje. Ik ren erop af om te zien wat het eigenlijk is. Er staat een huis nummer op de deur en ik neem weer afstand. Scary als daar iemand woont.. Het regent weer eens voor de verandering. De regen wisselt zich af en toe zelfs in voot hagel! We moeten toch een keer gaan koken aangezien we vlees hebben gekocht en geen koelkast hebben. We zetten de boel klaar, het bed op en mijn badjas gaat aan en met een paraplu boven ons hoofd bereiden we ons diner. Het hoort erbij en ik geef er niks om al was een zonnestraaltje wel iets fijner geweest. Het eten is klaar en wat nu? Het bed maar in klimmen met het eten? Er zit niets anders op en de opgave start. Jeetje mina en met een diepe zucht ben ik blij dat ik erin lig! Dit wordt een lange avond in de auto maar we hebben Yathzee en genoeg films dus dat moet wel goed komen.

‘Goodmorning Jacks, did you hear that?’ Het is licht buiten en een kleine truck komt het bos ingereden en stopt bij het houten hutje. Zal daar echt iemand wonen of wat is dit? Laten we ondertussen maar een ontbijtje gaan maken. Het regent weer dus ik spring in mijn badjas en de paraplu hangt weer boven mijn hoofd. Ontbijt maken wordt zo wel op een ander level gegooid. Er stapt een man in de truck en hij rijdt een stuk achteruit. Vriendelijk zwaait hij met zijn hand en ik zwaai terug. ‘Go in that house, that might be easier! Have a good one!’ En met een lach rijdt hij weer door. Omg het is gewoon een huisje waar je gebruik van kunt maken. Daarom is het een 5 sterren spot! Ik loop de berg op en open de deur. Hout, oud en leeg op een houtkachel na. Dit is perfect! En als snel maken we ons eigen huisje en zo besluiten we om de dag hier door te gaan brengen aangezien het weer er somber uitziet.. Af en toe een chill dag is niet verkeerd. De auto wordt weer beter georganiseerd en we gooien de was bij elkaar. Verder gaat er behoorlijk wat tijd in mijn blog, eten en Yathzee! Het wordt donker en we mogen onze lenigheid weer testen. We klimmen de auto in en met een filmpje op vallen we in slaap.

Oh wat fijn! Het gasstel en de tafel staan op ons te wachten. Pannenkoeken als ontbijt is een verwennerij! We pakken alle spullen weer bij elkaar en rijden door naar het volgende dorpje genaamd Walpole. We blijven niet te lang hangen en na een warme douche en een lunch aan een ongelooflijk kalm mooi baaitje omringd door bergen. We gaan weer rijden en de weg naar het volgende dorpje is weer eens zo mooi. Door het bos kris krassen en de bergen op en af. Ik vind het heerlijk en wat hou ik van bergen. Hoe kan het toch dat Nederland gewoon helemaal plat is? Het regent weer alsof de kraan vol open staat. Het begint al laat te worden en we zoeken een kampeerplaats voor de nacht. Wikicamps geeft een gratis plek aan aan zee waar je alleen met een 4x4 kan komen. Let's do it! Het is iedere keer weer een nieuwe verrassing wat voor weg het zal zijn. De knop gaat in en daar rijden we weer door de duinen heen. Het zand is af en toe erg los en een grote hoop bij elkaar maar Frodo laat ons niet zitten. We zijn er bijna maar daar voor ons ligt een gigantische plas met water. Ik stop de auto en we checken hoe diep het ongeveer zal zijn. Mm de laatste keer dat Frodo door het water heen ging vond hij dat niet zo leuk. We besluiten om dit risico maar niet te nemen voordat we dadelijk vast staan hier in de middle of nowhere met ons huis in het water.. Nee dat wordt hem niet. Ik zet hem in zijn achteruit en geef gas maar er gebeurt niet veel. Shit! Ook hier is het zand super nat en Frodo is al een stukje weg gezakt. Ik zet hem in low gear en hoppa we zijn er uit. Pfjieuw! Laten we hem hier maar ergens aan de kant zetten en laten we de dag maar eindigen met wat braadworsten op brood en een biertje.

Na een lekker ontbijt wat een tosti in de pan is geworden bereiden we de rest van het eten voor de dag klaar. Zo hoeven we niet steeds alles erbij te halen als we wat willen maken. Alles is weer schoon en het is tijd om te pakken. We zijn net klaar en stappen de auto in wanneer het er weer met bakken uitvalt. Geluk hebben we niet echt met het weer afgelopen week. We rijden door naar Denmark en stoppen bij de laundrette. Jacks begint te zoeken en oh nee hij is zijn portemonnee kwijt.. We halen als overhoop maar hij is nergens te bekennen. Dan maar even een wasje draaien en rustig nadenken. De was is klaar en de portemonnee nog steeds zoek. We rijden naar het politiebureau om te vragen of zijn portemonnee toevallig afgeleverd is maar helaas. Shit.. Zonder portemonnee wordt het geen trip meer voor hem. De laatste optie die we hebben is om terug te rijden naar de spot van vannacht. Laten we dat maar doen dan en gelukkig was het maar 28 kilometer verderop. We rijden weer door de duinen heen en ergens halverwege de route ligt daar een zwarte dot op de grond. Please laat dat zijn portemonnee zijn en al snel wordt het duidelijk. Met een ini mini traantje van geluk ligt hij daar op ons te wachten. Wat zijn wij blij zeg want want zal dit hem/ons veel geregel besparen.Aangezien de regenachtige dag blijven we hier nog maar een dagje..

‘Look outside, the sun is shining!’ We doen net alsof het een wonder is en organiseren Frodo weer zodat we kunnen rijden. We rijden weer richting Denmark en stoppen ondertussen bij twee gigantisch mooie stranden. De eerste heet Elephant Rocks vanwege zijn (zoals de naam al zegt) reusachtige olifanten rotsen. En reusachtig zijn ze! We volgen de trap tussen de rotsen naar beneden en al snel staan we op het strand. Het is bewolkt maar het is een rustig en kalm strandje. We zijn de enige hier op deze mooie plek! Ik wil hier blijven maar de wolken staan er niet naar dus we gaan niet veel later weer door. Denmark, daar zijn we weer! We hebben de map voor ons liggen en zien een cheese factory daarop. Laten we daar eens een kijkje gaan nemen! Na een fantastisch mooie route staan we op de parkeerplaats. Jeetje wat ben ik jaloers op de locaties waar huizen hier staan joh! We lopen naar binnen en kunnen wat proeven. 2 van de 4 proef kazen zijn Nederlands en wat kun je mij blij maken met goede Nederlandse kaas! Ik ben helemaal blij en met een tasje vol verschillende kazen en wijn stappen we de auto weer in. Deze regio is zo mooi. Je hebt bergen, bos, zee, wijngaarden en huizen met uitzicht op al dit moois. We rijden het riviertje over en zijn het dorpje uit. We vervolgen onze weg naar Mt Barker om de Granite skywalk van Castle Rock te lopen. Een korte hike van 4,4 kilometer past perfect in deze dag. De sportschoenen gaan aan en daar gaan we dan. Na anderhalve kilometer bergopwaarts ben ik het zat. Even terug liep ik nog 19 kilometer over de bergen dus dit moet ook wel lukken en lachend gaan we door. We zijn bijna op de top maar nu moeten we wat stenen omhoog klimmen door middel van handvatten en een lader. Daar staan we dan met een mooi 360 graden zicht om ons heen. Ja dit was wel de moeite waard! Met kaas en wijn in mijn gedachte gaan we de berg weer af. We rijden door naar de volgende spot om een lekkere luie avond met 4 afleveringen van de bachelor die we terug kunnen kijken en kaas, crackers en wijn. Wat een verwennerij!

Vandaag gaan we naar Albany wat het laatste stadje van het west-zuid rondje van Australië is. Het is een wat groter stadje omringd door natuur waar je weer u tegen zegt. Na wat oude Europese gebouwen voorbij te zijn gereden mis ik Europa wel hoor. We rijden door naar Middleton Beach en dit strand nodigt ons uit voor een kleine wandeling. Al snel zijn we weer schelpen aan het rapen en wat voor schelpen.. Knal groen, oranje, rood, paars met grijs en roze je vindt hier echt van alles. We vullen onze schelpen pot aan en gaan voor een warme douche waarvoor we hier zijn gekomen. Dat was heerlijk! En na een lunch op het strand beginnen we aan een boardwalk langs zee. Het enige waar ik aan kan denken is: je zou maar een ontdekkingsreiziger zijn.. Dat zou super cool zijn! De benen zijn na 6 kilometer omhoog en omlaag te gaan wel gestrekt en zo komen we terug bij de auto. We waren vanochtend de eerste auto hier en nu staat het bom vol. We rijden door naar een Mt Clarence die ons een 360 graden uitzicht geeft over deze prachtige stad. Voor Jackson is dit allemaal normaal aangezien hij het geluk heeft dat hij met zo'n mooie natuur in Nieuw Zeeland is opgegroeid maar ik blijf overal stomverbaasd voor me uitkijken. We rijden door naar de camping en we vinden een spot meteen achter de kleine duin met naast ons het toegangs pad naar zee. De overgebleven kaas, crackers en wijn gaan met ons mee en daar zitten we te genieten van dit mooie strand met een lekker knabbeltje.
De vogels fluiten, de golven slaan neer en we liggen beiden een stuk naar beneden. Ja Frodo staat niet helemaal vlak op deze duin maar dat geeft niets. We klimmen de auto uit en de eerste voetstappen op het strand zijn van ons. De zon straalt zo mooi over het water heen en we zijn blij om deze grote vuurbal weer te zien. Na een fijne wandeling rijden we door naar het Torndirrup National Park. ‘Do you see that Deb?’ zegt Jackson maar ik heb geen idee waar hij het over heeft. Er komt rook onder de motorkap vandaan en het wordt alleen maar meer. Shit! Ik zet de auto gelijk aan de kant en de motorkap gaat open. Please, laat het niks groots zijn.. De dop van de radiator zit er niet meer op.. Gelukkig hebben we een reserve en we vullen de boel aan. Jacks had de andere dop niet goed genoeg erop gedraaid dus gelukkig is het niets ernstigs. We zijn aangekomen bij het National Park en de eerste stop is bij vele windmolens. Groene energie is super belangrijk. Er staan mooie zinnetjes langs de kant van de wandeling maar het is ook wel een beetje angstaanjagend. Als we niet veel veranderen is de wereld er niet meer lang en volgens mij beseffen heel veel mensen dat niet. Ik spreek hier over honderden jaren vooruit maar de gedachte dat wij mensen de aarde zo uitputten is schokkend voor mij. Daarom wil ik nu van al het moois genieten dat deze wereld te bieden heeft en zo rijden we door naar de volgende plek. Een natural bridge, the gap, stony hills en het eind van dit park blaast me weer helemaal weg. Goode beach, dit slaat nergens meer op.. Het zand is zo ontzettend wit, de golven slaan zo rustig en kalm neer en het water is zo helder met verschillende kleuren blauw waar ik maar niet kan stoppen om naar te kijken. Ohja dit plaatje is ook nog eens omringd door bergen. Serieus, deze plek slaat nergens op en ik ben jaloers op alle huizen die hier aan het strand staan. Na wat wit zand in onze pot met schelpen te hebben verspreid rijden we door naar het centrum om een nieuwe dop voor de radiator te halen. Na een korte stop bij de Mac (jammm) is het tijd om naar Two people's Bay te gaan. De aanrader volgens de vrouw van het informatie centrum. We komen aan bij het strand en gatver! Het ligt helemaal vol met oud zeewier en je zakt er helemaal in weg. Het stinkt en niet veel later zijn we weg. Verderop is nog een ander strandje genaamd Little Beach. Laten we daar maar een kijkje gaan nemen dan. Met wat biertjes in de tas lopen we de berg af en dit gigantisch mooie strand op. Dit strand is verkozen als een van de mooiste stranden van Australië en dat begrijp ik met de volle 500%! Hier wil ik wel trouwen! Jammer dat het alleen zo ver weg is. De zon gaat langzaam onder en we besluiten om een plek te gaan zoeken voor de nacht. We hebben er een uitgekozen en gaan maar rijden aangezien het 193 kilometer verderop is. We komen aan en de zon zakt net onder. Wat een plaatje is dat met een geel canola veld voor je en de bergen van Stirling Range National Park op de achtergrond. Het regent niet en we besluiten om eens buiten te blijven zitten. De zon legt haar dikke oranje lijn op de horizon en ruilt het in voor een lichtblauwe, blauwe en donkerblauwe lucht. De sterren en de maan zijn goed zichtbaar maar de kou neemt ook toe. Na een tijdje besluiten we toch om de auto in te gaan. Met het gordijn open staar ik naar buiten. Het lijkt net alsof we onder een felle lantaarnpaal staan. Het is zo gigantisch licht buiten door deze sterrenhemel..

‘Goodmorning! What shall we do today?’ We zijn op onze weg terug naar Perth en het enige wat daar tussen ligt is de Wave Rock. Laten we daar maar naar toe gaan en dan door richting Perth. Na het ontbijt beginnen we te rijden aangezien we 500 kilometer te gaan hebben vandaag. We komen gigantisch veel road trains tegen onderweg. Het is een grote vrachtwagen met meerdere trailers erachteraan hangen. Wat zijn die dingen toch enorm joh! De eerste rit zit erop en al snel staan we te surfen op de Wave Rock. Het is een 15 meter hoge rots met een gigantische golf erin. De foto's zijn genomen en na een korte hike rijden we de laatste 200 kilometer verder voor vandaag.

‘Yeah, only 150 k left to Perth!’ Vroeg in de middag komen we aan. We gaan voor een grote boodschap en de laatste benodigdheden. De auto is overladen met eten en zo rijden we gepakt en gezakt de stad uit. Klinkt makkelijk maar dat is het niet wanneer de stads mensen net klaar zijn met het werk. Oh wat ben ik vergeten hoe erg ik file haat! Dit is lang geleden en het herinnert me aan Nederland. Sorry Nederland maar wat dat betreft vind ik je niet zo leuk.. We hebben weer een spot bij het strand gevonden met 4wd acces only. Ik ben benieuwd hoe de weg nu weer zal zijn! Er gaan verschillende “parcours” door de duinen heen. Het verschilt van los zand naar gigantisch los zand en van een heuveltje naar een lange klim op. De navigatie weet het niet meer en we proberen zelf onze weg te vinden. We hebben een wat langere heuvel voor ons liggen met giga los zand. Kom op Frodo! Daar gaat ie! Halverwege verliest hij zijn snelheid en daar staan we dan halverwege. Vooruit is geen optie meer dus we rollen maar terug naar beneden. Na een paar keer geprobeerd te hebben geven we het op. Het is al bijna donker en met zwetende handjes parkeer ik hem ergens in de duinen. Het is nergens recht hier en schuin en wel mogen we onze nacht doorbrengen.

Ik word wakker en lig half over gerold op Jacks zijn kant. Oeps! We willen weer even een chill dag maar niet op zo'n scheve plaats. Een springt achter het stuur en de ander kan op bed blijven liggen. Het begint weer super hard te regenen en we zijn net op tijd. We ruilen deze speel(d)tuin van auto's in voor de normale weg. Het is de hele dag slecht weer maar als we toch niets gaan doen vandaag is dat niet heel erg. Zou je denken, toch? Nou mooi niet dus! We liggen de hele dag in de auto met het dak een halve meter boven je. Wanneer je naar de wc wilt moet je eerst klimmend die auto uit zien te komen.. De dag lijkt lang te duren maar het is gelukkig tijd voor een dutje.

Vandaag hebben we nog een rustdag. Of ja, een rustdag van reizen. Vandaag gaan we niet echt rusten aangezien we een work out voor de boeg hebben. Jackson is een personal trainer en fitter worden is nooit slecht dus waarom niet? Poef, dat was intens en een tijdje geleden maar na een koude douche voel ik me als herboren. Gek wat dat eigenlijk met je kan doen. We rijden een mooi strand af en vervolgen onze weg naar een ruststop om onze verdere reis een beetje uit te stippelen. Oh ik kijk hier naar uit en ook naar het betere weer in het noorden.

De rustdagen zitten er weer op en met spierpijn beginnen we ons avontuur van de westkust. De eerste stop is in het Nambing National Park bij de Pinnacles. We lopen door de desert heen en door de wonderen van deze stenen die moeder natuur in miljoenen jaren zo gevormd heeft tot het geen wat het nu is. Na een wandeling en een drive door het park gaan we naar hangover bay voor de lunch. En weer een strand zo wit en met al die verschillende kleuren blauw en dat heldere water.. Het blijft me verbazen maar stiekem raak ik er ook een beetje gewend aan. Na de lunch rijden we door naar een dorpje genaamd Green Head. Ook de weg hier naar toe is zo mooi. Een weg door de duinen waarvan het zand super wit is en de zee laat zich regelmatig op de achtergrond zien. Hier vind je natuur wat onaangetast is door ons mensen en ik word er blij van. We stoppen bij Point Louise wat weer een andere te mooie plek is. Waar ben ik toch in hemelsnaam? Paradijs?! De westkust is zoveel mooier dan de oostkust. De oostkust is ook mooi maar zo toeristisch terwijl de westkust super rustig is. We stoppen op tijd bij onze volgende campspot om met de stoelen op het strand te gaan zitten. En ja, hier zit ik nog steeds mijn blog te schrijven. De zon gaat onder voor mijn neus en het water is zo kalm dat er geen golf te bekennen is. Er kwam net een ouder echtpaar voorbij gewandeld. ‘Have you see any stingrays?’ was de vraag maar nee helaas. We begonnen wat verder te kletsen en al gauw kwam de vraag ‘where are you from?’ omhoog. The Netherlands.. Het accent is er niet uit te slaan! ‘Where in The Netherlands?’ is de volgende vraag. ‘Brabant?’ komt er Nederlands uit deze vreemdeling zijn mond. Ja!! ‘Ik kom ook uit Nederland, Den Haag en geboren in Amsterdam! Ben je aan het reizen of ben je geëmigreerd? Ik ben aan het reizen! Nou, als ik jou was zou ik hier blijven! Nog veel plezier!’ en weg waren ze. Wauw, deze momenten blijven bijzonder..

Ps, ik zou hier niet blijven hoor. Ik wil lekker mijn familie en vriendinnen dichtbij hebben! En ohja, ik vind het wel weer eens leuk om te lezen wie mijn blog eigenlijk leest dus zou je misschien een korte reactie of je naam achter willen laten? Gewoon benieuwd! ;)