Broome - End of the westcoast

Ik weet het.. Mijn vorige blog was een behoorlijk stukje tekst en er is nu alweer een nieuwe. Ik maak in ieder geval genoeg mee en ga nu wat sneller door afgelopen week. Een blog schrijven vraagt zoveel tijd en eerlijk gezegd heb ik daar niet altijd even veel zin in. Vooral niet als je gezellige mensen ontmoet waar je mee verder kunt reizen. Afzonderen van de gezelligheid om op mijn telefoon te gaan typen is niet mijn ding en voordat ik het wist liep ik al drie weken achter.. Maar goed, de schade wordt bij deze ingehaald!

Vandaag is het weer zo'n dag dat het giga heet is en waarin we 600 kilometer mogen rijden. Wat een feest! Na het ontbijt rijden we achter elkaar de weg op. Één weg, 600 kilometer lang en een tankstation halverwege. Kun je het voorstellen? Alleen maar rechtdoor en niets anders? Ik vind het best bizar. Het einde van de middag nadert en het begint gelukkig iets af te koelen. Er staat een camping aangegeven en eindelijk kunnen we naar links in de hoop dat we bij de zee uitkomen. Dertig kilometer later liggen we met zijn zessen in de zee. Oef, dat voelt goed en dit konden we allemaal wel gebruiken. We blijven niet te lang aangezien de zon al bijna ondergaat. We rijden nog 50 kilometer naar een kampeerspot langs de weg en dit is de beste tijd om te rijden. Eindelijk komt er een klein fris briesje door de auto. Zo, dit was me het dagje wel weer. We koken wat, het vuurtje wordt aangestoken en de biertjes komen tevoorschijn. We kletsen gezellig en laten de spelletjes voor wat ze zijn.

Nog maar 100 kilometer en we zijn in Broome! Thomas en Anna vertrekken wanneer wij net wakker worden. Slim, ze willen niet in die hitte rijden en het zijn vroege vogels. ‘Okay guys, see you in Broome!’. We staan rustig op, nemen onze tijd en ontbijten met zijn vieren. Met een klein uurtje komen ook wij Broome ingereden. Al snel zien we een markt op een veldje staan en we gaan gelijk op zoek naar een parkeerplaats. Een markt is altijd leuk! We vinden twee lege plaatsen naast het busje van Thomas en Anna. Wat toevallig! We lopen de markt op en het geeft meteen een relaxte sfeer. De kraampjes verschillen van hippie spulletjes, naar kunst met schelpen en natuurlijk parels. Broome is de parel hoofdstad van de wereld dus deze zijn niet te missen. Met een ijsje in de hand lopen we terug naar de auto en rijden we door naar de laundrette waar we de volgende twee uur mogen doorbrengen. Gelukkig is het op tijd klaar en kunnen we vrijwel meteen door naar de parade. Deze hele week is het parel festival en dus genoeg te doen in Broome. We staan aan de kant van de weg en de parade gaat van start. Om heel eerlijk te zijn ziet het er naar uit als een dode carnavals optocht. Misschien ben ik dan ook verwend door de optochten in Brabant. Het is nog steeds leuk om naar te kijken en de verschillen te zien waar zij zich hier in het dagelijks leven mee bezig houden. In Broome is geen plek waar je “gratis” kunt overnachten. We rijden wat rond en gaan de bush in. We vinden een oké plek en zetten de boel op. De biertjes komen tevoorschijn en de spelletjes deze avond ook! Wederom hebben we weer geen licht nodig aangezien we de volle maan boven ons hebben. We lachen de avond door en genieten van het gezelschap.

Een motor start en ik ben gelijk wakker. Ik schuif het gordijntje opzij en de vroege vogels gaan er vandoor. Jeetje het is 06.00 uur! Eenmaal wakker is niet meer slapen en de zon maakt het even later ook onprettig om in bed te blijven liggen. Na het ontbijt rijden we door naar Cable beach. Dit is eindelijk een strand waar je kunt zwemmen zonder bang te hoeven zijn voor krokodillen. Maar goed, je hebt nog veel meer om voor op te letten in het water. We rennen het water in en het is perfect. We spelen wat in de golven en na een uurtje is het mooi geweest. Wat zullen we vandaag eens gaan doen? We gaan nog niet verder reizen want over een paar dagen kunnen we de staircase to the moon zien hier in Broome. Een natuurwonder die maar een paar weekenden paar jaar te zien is. Om wat veiliger te staan besluiten we naar een gratis kampeerspot te rijden uit het dorp. Veertig kilometer verder staan we op een super mooie plek bij Willie’s creek. We zetten het kamp op maar schaduw is ver te zoeken. We halen een groot zeil tevoorschijn en klemmen het vast tussen de auto's. Perfect! Stoelen eronder, de tafel en het eerste biertje gaat open. Proost, op de schaduw! Er vliegen regelmatig wat helikopters laag over ons voorbij. We lopen richting de Pearl Farm en wat een mooie locatie/gebouw is dit. Het wordt al snel duidelijk waarom er continu helikopters over ons heel vliegen aangezien het platform waar ze opstijgen achter ons ligt. Al snel zitten we terug in de schaduw en een andere biertje gaat open. De volgende volgt en nog een, nog een, nog een, nog een, een shotje whiskey hier en daar en het is genoeg geweest haha. Goodnight guys!

Een shotje whiskey staat klaar in de vroege ochtend. Hoe konden we in hemelsnaam de regel bedenken dat je pas op mag staan na een shotje? Oké, daar gaat ie dan! Al snel zitten we weer met zijn vieren tussen de auto's in de schaduw. We starten de dag gelijk met wat spelletjes. Dit gaat een dag worden. Even later komt Velda de eigenaresse van de parel boerderij aangereden en ze stopt bij ons. Ze kijkt naar het tentje waar Lindsay en Heleen in slapen. ‘Slapen jullie in dat kleine ding? Kunnen jullie niet in de auto slapen in verband met de krokodillen? Laatst kwam er een tevoorschijn toen het eb werd dus blijf alert!’. We kletsen wat met deze lieve vrouw en een ding is zeker. Ook zij gaan vanavond in de auto slapen. Lindsay en Heleen halen een kleurboek tevoorschijn met super gave en verschillende kleurplaten daarin. Al snel zitten we zoetjes met zijn vieren aan tafel te kleuren met een muziekje op de achtergrond. Het klinkt super raar maar het is zo relaxed. Ik wil ook een kleurboek halen! Na een tijdje heeft iedereen even een break nodig. We halen het matras uit de auto en leggen het in de schaduw neer voor een chill sessie. We pakken de harde schijf erbij en kijken het volgende seizoen van een serie. De zon gaat langzaam onder en wanneer het wat donker wordt tillen we het matras terug de auto in. Het is weer tijd voor gezelligheid, spelletjes en bier! We hebben een leuke avond maar blijven regelmatig om ons heen kijken: Croc check! We spelen verder totdat we een plons in het water achter ons horen. Het is nacht en niemand zwemt hier in verband met de krokodillen. Shit, zal het een krokodil zijn dan? Heleen en ik zijn meteen op onze hoede. Ik blijf om me heen kijken en denk zelfs dingen te zien bewegen. ‘Ik ga na dit rondje naar bed.. Ik weet niet wat jullie doen maar ik ga ervoor!’. De rest volgt en zo liggen we “veilig” in de auto.

Goodmorning! Wat zullen we vandaag eens gaan doen? Het is heet hier en kunnen niet afkoelen. We hebben nog drie dagen te gaan voordat de staircase to the moon is. We besluiten om terug het dorp in te gaan en wat tijd in de bieb te doden. We kijken wat afleveringen van de Bachelor terug en maken gebruik van gratis internet. Ideaal en dat in de airco! We zijn weer helemaal bij en rijden door naar Cable beach. We chillen wat onder de palmbomen, spellen een spelletje en drinken wat biertjes. Het duurt niet meer lang voordat de zon ondergaat. Het wordt drukker en drukker en terrecht. Want wat een mooie zonsondergang was dit! De palmbomen, de mensen, het strand en de zee met een walvis die zijn vin een paar keer naar ons omhoog zwaait. We lopen terug naar de parkeerplaats waar het giga druk is. De zon is onder en de meeste gaan er vandoor. We springen de auto in en volgen Lindsay en Heleen die de No Entry zone inrijden. Oepsie! We rijden achteruit en BOEM! ‘What the hell?!’. We springen de auto uit en de mensen achter ons ook. Botsing.. Een achteruit en de ander vooruit. We checken de schade die gelukkig mee valt. Wie zijn fout is dit? Beide partijen weten er geen antwoord op te geven en aangezien de schade bijna niet te zien is laten we het voor wat het is. Dat was me weer een ervaring.. We rijden de bush in en iedereen is moe dus de avond is van korte duur dit keer.

Er waait een lekker briesje door de auto. Normaal worden we wakker van de hitte maar dit keer hebben we geluk. We blijven even liggen maar de hitte laat ons er even later toch wel uit klimmen. We zijn al paar dagen aan het chillen/wachten maar waarom? Er zijn meerdere dingen te doen hier dus laten we wat gaan zien vandaag. Ieder gaat zijn eigen ding doen vandaag en Jacks en ik rijden naar de vuurtoren. Wat is het hier weer allemaal mooi zeg! We lopen een rondje en komen uit bij wat voetafdrukken van dinosaurussen. Jeetje wat zijn die groot! Maar goed dat wij er nog niet waren in die tijd want wat zou dat scary zijn. De gedachte om op dezelfde plek als deze gigantische beesten te staan vind ik dan wel weer cool :). We rijden terug richting het dorp maar als snel draai ik de auto weer om. Ik zie een weg naar het strand gaan met grote letters BEACH ACCES. Oh jeah, laten we een rondje op het strand rijden! De 4wd knop gaat in en daar cruisen we over het strand. Ik ga helemaal uit mijn dak! Dit is te gek!! Ik zou dit wel voor altijd kunnen doen. Na een paar rondjes rijden we door naar Cable beach om de rest van de dag te chillen. We meeten met de rest en vinden een bal die ons op laat staan voor een schietpartijtje. Pff, ik heb het veel te warm en loop richting het water om af te koelen. Dit keer ben ik alleen en extra goed op mijn hoede. Gelukkig is het water helder en kun je alles zien wat er om je heen zwemt. Ik blijf iedere stap voor me checken en maar goed ook. Recht voor me ligt een gigantische pijlstaartrog met zijn lange glanzende staart! Ik ren als een debiel het water uit. Waarom? Ik ben nou eenmaal niet de grootste held in het water.. Ik heb het nog steeds heet aangezien het afkoelen averechts heeft gewerkt. Ik ga voor een douche en even later drinken we een biertje bij de Irish pub voordat we de bush weer inrijden.

Na het ontbijt rijden we door naar de bieb. Vandaag kunnen we de beslissende aflevering van de Bachelor terug kijken en na anderhalf uur weten we het. Ik had zijn beslissing niet verwacht maar wat ben ik blij dat we alle afleveringen tijdens het reizen toch kunnen hebben volgen. Daar hoeven we ons ook niet meer druk over te maken. We rijden door naar het strand en nemen een zit op onze vertrouwde plek onder de palmbomen. Na een uurtje gaan we ervandoor. Een stukje verder op het strand staat namelijk een kameel op ons te wachten. Samen met Lindsay en Heleen leveren we de reservering in en vervolgens neemt een tour guide ons mee om ons voor te stellen aan een kameel. Die slome kopjes allemaal achter elkaar laten ons lachen. We verzinnen er een eigen verhaal omheen wat het nog hilarischer maakt. De groep is compleet en we worden dit keer aan onze kameel voorgesteld genaamd Abbasim. We volgen de instructie en voordat we het weten zitten we erop. Dat was niet zo moeilijk maar nu gaat het komen. De kameel moet opstaan.. We leunen achterover en zijn lange achterbenen staan op. We hangen een beetje naar voren maar al snel volgen zijn benen aan de voorkant. Jezus wat zijn we hoog en wat zijn die beesten toch eigenlijk groot. Alleen dit al is een ervaring op zich. Ze beginnen te lopen en daar zitten we dan een half uur op een kameel te hobbelen over het strand van Cable beach. We komen wat meer te weten over kamelen en voor we het weten is het alweer tijd om af te stijgen. Ook dit was een avontuur en we nemen afscheid van de kamelen. We lopen lachend met zijn vieren terug naar de auto en meeten met Thomas en Anna. We rijden met zijn zessen door naar een minigolfbaan voor een potje en vervolgen onze weg later naar de kampspot.

Yes! Vanavond is de staircase to the moon waar we onze hele trip omheen hebben gepland. Het is eind van de middag en het begint wat bewolkt te worden. Oh nee dit ziet er niet positief uit. We rijden naar Town beach en het is behoorlijk druk op de parkeerplaats. Gelukkig vinden we nog een plekje. De rest zit op een goede plek waar we bij aan kunnen schuiven. We kijken rond maar de maan is nog niet te bekennen. We kletsen wat met een biertje en voordat we het weten komt de maan tevoorschijn. Of ja, stukjes van de maan aangezien het bewolkt is. Bewolkt of niet het is nog steeds cool om te zien. De maan is zo dichtbij en de zon kleurt hem knal oranje. Helaas komt de trap naar de maan niet goed tot zijn recht en al snel krijgt hij zijn eigen kleur terug. Laten we het morgen nog een keer proberen! Het is de laatste avond dat we met zijn alle samen zijn aangezien ieder hierna zijn eigen weg vervolgt. We sluiten de avond af bij Matso’s Brewery met een lekker mango biertje en wie weet zien we elkaar weer in Darwin!

We starten de dag in de bieb. Jeetje wat hebben we hier veel gezeten afgelopen week. Ik zal maar eens aan mijn blog beginnen aangezien ik giga achterloop. De boel is opgeladen en ik ben er voor nu weer even klaar mee. De zon schijnt en het is heet buiten dus we rijden door naar het strand. Al snel liggen we in het water te body surfen. Er zijn wat goede golven maar na een uur en mijn hoofd vol zout te hebben zitten vind ik het mooi geweest. Ik ga voor een kleurtje! Jacks blijft in het water maar al snel spring ik er weer bij. Jeetje wat is het heet.. Een man een stukje verderop waarschuwt me: ‘there is a stingray, right there where you are!’. Oh nee niet nog een keer! Hij zwemt recht voor me voorbij en ik waarschuw Jacks die te druk is met in de golven spelen. Hij pakt een golf en de pijlstaartrog gaat er net onder door. Oef, gelukkig surft hij er met zijn lichaam overheen en het duurt niet lang voordat we samen aan de kant staan. We gaan voor een douche, lopen een rondje over de markt bij het strand en vervolgen onze weg naar Town beach voor poging nummer 2. We zijn iets wat vroeg maar hebben een goede plek. We maken ons avondmaal en kletsen met de mensen om ons heen. Het is zo donker en ik heb geen idee meer waar ik naar toe moet kijken. Wat later wordt het duidelijk. Er zijn geen wolken en een oranje gloed komt omhoog. De maan is zo groot en oranje wat het een bijzonder plaatje maakt. De maan komt wat verder op en vanwege het verschil van eb en vloed kunnen we een oranje trap over de zee naar de maan zien. Het wordt aanschouwd als een bijzonder natuurwonder en ik ben blij dat we het gezien hebben want het is het wachten zeker waard geweest! Zodra de maan verder opkomt verliest hij zijn kleur van de zon en schijnt hij zijn eigen kleur.

We draaien een wasje, vullen de boel bij en brengen nog wat uurtjes door in de bieb. Het is 13.00 uur en het wordt tijd om Broome te verlaten. We rijden het stadje uit en stoppen na een paar tientallen kilometers bij het Crocodile Park van Malcom Douglas. Het is twee uur en om drie uur begint de beroemde feeding tour dus we hebben nog een uurtje om wat rond te lopen. We lopen het park binnen en staan meteen voor een plas met meer dan 30 zoutwater krokodillen. Ze liggen stil maar af en toe beweegt er een. Wat een gigantische (gevaarlijke) beesten liggen hier te kijken. Gelukkig scheidt een hek ons van deze killers. We maken een ronde en zien slangen, uilen, papegaaien, vleermuizen, dingos, rode kangeroes en natuurlijk heel veel krokodillen. Ik vind het toch altijd een beetje sneu om dieren zo in een park te zien maar dat wordt weggenomen door een bord dat verteld dat alleen de echte gevaarlijke killers hier blijven om zo geen bedreiging te vormen. Het is iets voor drie en we lopen terug naar de plek waar de tour gaat beginnen. Een humoristische local is onze guide en verteld wat verhalen. Al snel pakt hij wat baby krokodillen erbij en zo krijgt ieder de gelegenheid om er een vast te houden. Jacks krijgt er een in zijn hand geduwd en even later geeft hij hem door aan mij. Dat deze beestjes zo groot kunnen worden is bizar! Het voelt een beetje gek. Een leren huidje met wat ribbels erop. Even later krijgen we een andere deze is wat wilder. Jacks pakt hem vast maar hij gaat alle kanten op. ‘Do you want him? Uh.. Okay!’. Zo, dat hebben we ook weer mee gemaakt! De guide neemt ons mee naar de rand van het hek en hij maakt de deksel van een grote bak open vol vis en vlees. De krokodillen weten precies wat er gaat gebeuren en klimmen het water uit en komen over elkaar heen gestapt naar voren. Ah wat bewegen ze eng! De bek gaat open en blijft open wachtend op zijn lunch. Ze springen op wanneer de guide een vis naar ze toe gooit. De bek gaat op en neer om de vis recht in zijn keel te kunnen laten glijden maar ondertussen worden alle boten in de vis luidruchtig gekraakt. Brrrrr kippenvel! De guide neemt ons mee naar de volgende krokodillen en zo gaan we het hele park af. Zo lang hadden we het niet verwacht maar we vinden het alleen maar leuk! We komen heel wat meer te weten over deze killer beesten wat handig is aangezien we ze vanaf nu zeker in het wild gaan tegenkomen. We bedanken de guide en rijden door naar een kampspot 100 kilometer verderop. De zon is bijna onder en we hebben honger dus ik start met koken. Er staat een behoorlijk windje en PSSSSSSSS! Ik weet nog niet wat er is gebeurd maar ik draai de gasfles dicht en ren weg met de gedachte: please, geen explosie!! Ik wacht even maar er gebeurt niets. Ik loop terug en shit.. De wind heeft samen met de vlammen een gat in de slang van de gasfles gebrand. Deze kunnen we dus niet meer gebruiken totdat we een nieuwe slang hebben gevonden. Het eten is halverwege maar nog niet klaar om te eten. Weggooien? No way! We hebben buren al snel sta ik gezellig in hun camper te koken en te kletsen. Cheers guys! We hebben tenminste wat te eten..