Geluksengeltje?!

24 april 2016 - Dowerin, Australië

Ik lig naar het plafond te staren. Het is koud en ik kan niet meer slapen. Hoe laat is het eigenlijk? Ah pfoe 03.00 nog maar.. Ik lig een beetje na te denken totdat ik het voel opkomen. Ik spring uit bed en haal ik de wc pot net op nippertje. Bluhhhg, ik haat kotsen! De details zal ik jullie besparen. Ik strompel terug naar bed. Wat voel ik me toch beroerd.. Het is ondertussen 06.00 en heb nog geen oog dicht gedaan. Ik moet het toch een kans gaan geven. Goedemorgen/Trusten!

Zo, ik heb gelukkig nog even mijn ogen dicht gehad. Iedereen in het huis moet werken vandaag dus ik heb het rijk alleen. Dat is wel lekker om uit te zieken. Ik heb alleen geen kracht om het bed uit te komen en mijn hele lichaam doet zeer. Dan maar een dagje uitzieken en op bed blijven liggen. Oh dit is saai! Ik verveel me en de hoofdpijn slaat toe. Het is ondertussen al eind van de middag wanneer de kinderen van de buren beginnen te schreeuwen en niet meer ophouden. Willen jullie alsjeblieft stoppen met krijsen?! Even later komt Jackson terug van het werk. Thank God ik heb weer wat gezelschap en samen kijken we een filmpje voordat ik weer een andere nacht in ga.

Mijn hele ritme is verstoord en natuurlijk kan ik nog niet slapen. Hoe ik ook lig alles doet zeer. Zelfs mijn nek van het te lang op bed liggen denk ik.. Na weer een vreselijke bibberende en warme nacht ben ik nog steeds te zwak om wat te ondernemen. Daar lig ik dan met een natte sok op mijn hoofd in Australië terwijl vele mensen jaloers op mij zijn en denken dat ik de tijd van mijn leven heb. Nahh zo voelt het niet dus! Kim is een dame die ik van de groepsreis heb leren kennen. Ze werkt samen met Mike (andere jongen van de groepsreis) en Henk op een farm twee uur boven Perth. Dit weekend komen ze naar Perth en Kim vroeg of ik het leuk zou vinden om te meeten. Ja tuurlijk vind ik dat leuk! Mits ik me beter voel dan.. Ik ben met haar aan het bellen en een collega van haar gaat terug naar Nederland. Oehh kan ik dan niet bij jullie komen werken? Ik ga het morgen voor je vragen! Thanks Kim!

Na weer een lange nacht voel ik me nog steeds niet beter. Ik heb de laatste dagen geen trek maar ik weet dat ik moet eten. Dit betekent ook dat ik uit bed moet.. Zo gek dat dat zo'n grote opgave kan worden dan.. Ik begin met Mama te Skype en voordat we het in de gaten hebben zijn we al 1,5 uur verder. Altijd even gezellig. De kids van de buren zijn weer lekker bezig en mijn hoofd bonkt uiteen. Ik probeer wat te rusten maar het lukt niet echt aangezien het vliegveld in de achtertuin is gevestigd.. Argh!!! Trrr, trrr, ik heb een berichtje en wat voor een. Kim stuurt zojuist dat ik kan komen werken en zondag meteen met hun mee kan. Oh wauw hoe beroerd ik me ook voel ik heb wel het gevoel dat ik een geluksengeltje met me mee draag. Thank you very much Kim en tot zondag! :)

Jaa het is 03.36 en mijn slaap zit erop. Het lukt echt niet meer en ik heb het weer ijs koud. Tijd om te shaken dus maar daar denkt mijn lichaam na paar uur toch anders over. Laten we maar weer veel te warm worden. Dan kies ik toch om het veel te warm te hebben. Eindelijk is de ochtend daar en ik probeer een peperkoekje met melk als ontbijt. Oh dit voelt vertrouwd en Nederlands en ik kikker gelijk een stukje op. Het gaat al iets beter maar het is nog niet alles. Jackson neemt me wat later op de dag mee naar een reiswinkel en ja dit is waar ik blij van word. Al mijn kwaaltjes vallen weg en ik geniet van de spullen om me heen. Mm wat zal ik straks allemaal nodig hebben als ik mijn nieuwe avontuur ga starten. Het is lekker weer en ik kan wel wat frisse lucht gebruiken. We stoppen bij een mooi parkje om even lekker te rusten in het gras. Ja dit is even een fijne afwisseling met het bed. Na een tijdje gaan we terug naar huis en ja hoor daar staat het bed alweer klaar en gelukkig maar..

Mm vannacht heb ik best goed geslapen en mijn lichaam voelt weer als een twintig jarige in plaats van dat van een oude dame. Alleen mijn hoofd staat nog op springen maar als dat het enige is. Jackson is vrij vandaag en we nemen de tijd. Rond vier uur rijden we naar het strand van Fremantle om op tijd te zijn voor de zonsondergang en dat waren we. Het is behoorlijk bewolkt maar we zien onze grote vriend toch een beetje zakken. Er zitten veel mensen op het strand. De een is aan het hullahuppen, de ander neemt een duik, een groepje is aan het barbecuen, een duo gooit over met een frisbee en wat anderen zitten ook gewoon lekker te genieten van wat er om hen heen gebeurd. De zee is rustig en de zon zakt waardoor de felle kleuren weer even goed zichtbaar worden. Het gaat snel en voordat we het weten is het donker. We lopen terug naar de auto en rijden naar onze volgende stop voor een klein hapje. Little creatures is het geworden. We eten en kletsen wat weg voordat we een rondje gaan lopen door de haven en eindigen met een ijsje. We rijden terug naar huis om nog lekker even een filmpje te gaan kijken voordat de ogen weer dicht gaan.

Ahh dat was een goede nacht! Yes en het is ook nog eens mooi weer. We pakken de auto en rijden naar het strand van Cottelsloe. Het is een lang strand met een korte aanloop naar de zee. Zo lijkt het toch aardig rustig op het strand. We gaan met de trap naar beneden en pakken een mooi plekje bij de rotsen zodat we ook nog wat schaduw hebben. Het voelt als een privé strand en dat voelt uiteraard goed. We gaan onze nieuwe aanwinsten uitproberen en nemen de flippers mee het water in. Ik heb 100 dollar flippers voor maar 10 dollar omdat ze in de verkeerde bak lagen. Wat een geluk! We duiken het koude water in en wat gaan we snel! Ze zitten lekker en ik voel me als een vis in het water met hoofdpijn. He, dat is dan weer jammer. We gaan nog even paar uur opwarmen op het strand, boodschappen doen, eindelijk weer eten, een filmpje kijken en slapen. Ik wil graag helemaal beter zijn voor morgen want dan begint mijn nieuwe werk avontuur!

Oké vandaag gaat een nieuw avontuur beginnen en ik voel me eindelijk weer goed. Ik pak mijn tas en mijn spullen bij elkaar waar ik overigens een grote hekel aan heb aangezien het proppen voor het leven is, maar goed het is weer gepakt. Aan het einde van de middag komen Kim, Mike, Henk en Julius mij ophalen. Zo zijn we samen 4 maanden geleden aan deze reis begonnen en nu meeten we elkaar aan de andere kant van dit enorme land en gaan we samen werken. Ik vind het leuk! We rijden naar het vliegveld om Julius af te droppen. En daar gaan we dan op naar de middle of nowhere..

Na een dikke twee uur rijden komen we aan in Dowerin. Dit is een klein dorpje dat volgens een local 600 inwoners telt maar volgens mij spelen ze verstoppertje en zijn ze er kampioenen in want er is niets of niemand te bekennen. Onderweg zijn we denk ik 2 andere kleine dorpjes tegen gekomen en de rest was alleen maar land. Zo, we zijn thuis zeggen ze en we staan bij een oud hotel. Zij werken hier ondertussen al langer dan twee maanden dus dit is thuis voor hen geworden. Henk geeft een rondleiding door het hotel en even voor de duidelijkheid. Toen ik voor de eerste keer hoorden dat ze in een hotel woonden was ik enthousiast en benieuwd maar om jullie gelijk wakker te schudden. Dat hoef je dus echt niet te zijn. Het is oud en ik vind het er spoken maar goed de rondleiding gaat verder. Ik heb een kamer met een bed en een klein tafeltje. Prima maar wat een naar luchtje. De wc is boven, de douche is boven maar je moet eerst door wat donkere gangen heen waar veel kamers zitten maar die leeg zijn. Dan gaan we naar de woonkamer. Oh yes eindelijk een tv en twee stoelen daarvoor. Waar is de keuken trouwens? Oh die is buiten loop maar even mee. En we lopen naar buiten en daar staan we dan onder een afdakje te kijken naar een elektrische verplaatsbaar twee pitter. Oh dit gaat leuk worden aangezien het behoorlijke koude avonden worden. Ach ik ben wel wat gewend dus dit moet ook wel goed komen. Ik maak mijn bed in orde en doe mijn ogen dicht. Zzzzzzz, ah nee een mug..

Deze week was niet heel boeiend zoals je hebt kunnen lezen maar aangezien ik al 138 dagen iedere dag wat schrijf hoort ook deze week daarbij! Jullie horen snel meer van mij wat ik in hemelsnaam nu weer ga doen. En trouwens al die reacties van de vorige vond ik leuk dus als je je aangesproken voelt! :) Daaaag!!

Foto’s

5 Reacties

  1. Mama:
    1 mei 2016
    Weer ontzettend leuk geschreven debbie!!
    ja het leven kan niet altijd een feestje zijn, zo zie je maar weer dat gezondheid toch het allerallerbelangrijkst is zodat je toch lekker van het leven kunt genieten!!
    Veel succes met je nieuwe Job!! En Debbie even wennen toch, geld verzoent de arbeid.
    Ik weet dat jij dat kunt! Op naar het volgende avontuur.......houvanjouxxxx
  2. Linda:
    1 mei 2016
    Aaah lieve Deb, wat mis ik jou! Maar gelukkig heb je deze week gehad en kan alles weer beter gaan (op je baantje na misschien). Blijven schrijven en genieten van je avontuur! Veel liefs
  3. Danjella:
    2 mei 2016
    Haha Deb zo schattig hoe je dat telkens schrijft!! Echt leuk om te lezen!
  4. René:
    2 mei 2016
    Leuk om te lezen! Fremantle is echt een heerlijke plaats❤️ Jammer dat je zo ziek geworden bent gelukkig kan je nu fris aan je farmwork beginnen :) xx
  5. Papa:
    2 mei 2016
    Ja minder leuk het ziek zijn , maar nu weer fris en fruitig er tegen aan .
    Wederom een mooi verhaal geschreven ,van een week die niet prettig voor je was.
    Supergirl schrijf maar lekker door , ik ga het zeker lezen hoor. Dikke kus xxx