Nieuw (werk)avontuur: Op naar de middle of nowhere!

Het is Anzac day in Australië wat bij ons bevrijdingsdag is en dat betekent dat ik vrij ben. Ik ben nog niet eens begonnen maar ik vind het prima. Even dat kleine muf hok aanpakken en mijn eigen plekje maken. Zo, dat is beter. De jongens (Mike en Henk) zijn ander werk aan het doen vandaag en ik ben samen met Kim een rugby wedstrijd aan het kijken voordat ze me het dorp laat zien. We lopen het hotel uit en daar is een kleine supermarkt, kapper, bakker, postkantoor en ja dat is het eigenlijk wel. Het dorp telt wat ik heb vernomen van een local 300 inwoners en met de boerderijen vele kilometers buiten het dorp om 600. Tja, zoals ik al zei ik ben dus echt in de middle of nowhere nu. De stad is 2 uur rijden en de eerste normale supermarkt een half uur. Dat is wel even anders dan wat ik gewend ben maar ik ben klaar voor een nieuw avontuur! Zo rol ik door in het avontuur om te koken in de ‘geweldige’ keuken die voor ons klaar staat. Buiten achter het oude hotel is een overkapping waar twee kookplaten staan. Voor zowat alles wat we hier maken hebben we er drie nodig maar ja dan maar om de beurt. Het is fris en het duurt een uur voordat de pasta op tafel staat. Oké dit gaat dus niet zo snel en er rent een muis voorbij. Wat wel super is is dat ze hier een tv hebben! Dat is ondertussen alweer een paar maanden geleden en het Nederlandse nieuws komt zelfs even voorbij want ja wat gebeurd er daar nu eigenlijk? Het begint al laat te worden en morgen is mijn eerste dag dus ik ga lekker op tijd naar bed. Oh ja maar eerst even de mug doden in plaats van mezelf de hele nacht onder de dekens te verstoppen. Thanks voor de tip Kim!

Het is 05.15 wanneer de wekker gaat en ik ben top fit en benieuwd naar het werk. Het is nog pikkedonker wanneer we de auto in stappen. Het werk is een half uur rijden van het dorp waar we nu wonen. De eerste helft over een normale weg en tweede helft over een gravel road. Ja dit is dus zo'n weg waar je auto zo mooi rood van word en ze hebben hier een witte auto dus die ziet er zoals je kan bedenken beeldig uit. Zonder een teken van leven tegen te zijn gekomen staat daar ineens een fabriek en ja die schuur is de plek waar ik de komende maanden te vinden zal zijn. Het eerste wat ik krijg zijn handschoenen. ‘Kom op Deb we gaan tillen’ zegt Kim en we lopen naar buiten waar de bundels takken liggen. Deze moeten we optillen en op een grote krat gooien die de tractor later op komt halen. Ik pak mijn eerste bundel en holy moly dit is even zwaar. Het heeft vannacht geregend waardoor de takken nat zijn en dus nog zwaarder zijn. Maar ookal zou het niet regenen zijn ze nog steeds zwaar (vind ik). We tillen de 20 tot 30 kilo op de krat en ik kijk Kim aan met een blik van hoe doe ze het toch! Ze gooit ze er zo op en ik zie al sterretjes na een paar bundels. Oh ik weet niet of ik dit ga trekken maar volgens Kim word je steeds sterker en lukt het steeds beter. Laat ik daar maar aan vast houden. Na drie kratten vol te hebben gebouwd word het tijd om de schuur in te gaan en plaats te nemen achter de lopende band. Er zijn drie plaatsen achter de band waarvan op het begin een Australische man staat die de eerste laag takken erop legt. Dan krijgen we het midden waar ik sta en de tweede laag takken erop leg. Degene die in het midden staat krijgt ***takken omdat die toch verstopt worden. ***takken zijn grote dikke takken die je veel moet breken en waar nootjes opzitten zodat ze overal aan vast blijven zitten. Aan het einde staat Kim die de machine bestuurt en de laatste laag erop gooit voordat het de machine in gaat en tadaa daar komt een hek uit! Na 5 dodelijke spinnen, een overgooi spelletje met een dode muis en honderden takken te hebben gebroken zit de eerste werkdag erop. Oh mijn vingers doen zo'n pijn. Ik kan ze haast niet bewegen. Ze staan helemaal stijf! Hopelijk went dit ook..

Het is 05.15 en ja daar gaat de wekker weer! Voor we het weten staan we alweer buiten de fabriek te tillen en het gaat al iets beter met de nadruk op iets. Na 7 uur takken te hebben gebroken en geprobeerd goed neer te leggen zit de werkdag er weer op. We zijn terug in het hotel en ik heb echt bijna nergens bereik met mijn telefoon. Het is tijd om een nieuw simkaartje aan te schaffen en na wat gepuzzel ben ik weer bereikbaar. We willen gaan koken maar de hoteleigenaar heeft de draagbare kookplaat nodig omdat het zogenaamd druk is in dit lege hotel? Mm nu kunnen we niet koken dus ja dan halen we maar wat te eten. Na een lekkere warme douche kruip ik voor de tv voor een leuk programma en dan is het alweer tijd om te slapen.

Oh ik heb heerlijk geslapen en ben er weer klaar voor. Het gaat weer iets beter met tillen. Als het iedere dag wat beter gaat dan komt het wel goed. Het werk is best zwaar en eentonig waardoor ik best veel ga nadenken. Zo kan ik bijvoorbeeld niet stoppen met denken aan de reis die ik al gemaakt heb en die nog op me staat te wachten. Ik weet in ieder geval waar ik het voor doe eb hou me vast aan die gedachte. De dag is niet zo snel gegaan maar we zijn weer klaar en keren terug naar het spookhotel. Nee ik voel me daar niet heel prettig.. Na een warme douche begint het kook avontuur waar we een eeuwigheid van mogen genieten weer. Daar zit ik dan met drie gezellige Nederlanders aan tafel. Dat is ook best lang geleden dat ik gewoon continu Nederlands kan praten en het gevoel dat ik in Australië ben zakt weg. Het begint hier ook wat frisser te worden dus dat helpt ook niet echt mee. Kim, Mike en Henk zijn hier al 2,5 aan het werk en hebben zo hun eigen ding hier en verdwijnen redelijk vroeg hun kamer in. Jeetje, wat moet ik nu doen? Hetzelfde? Tja er zit niet veel anders op en na wat tv te hebben gekeken verdwijn ook ik mijn kamer in. Trusten!

Het is vrijdag en dus bijna weekend! Ja nu kan ik weer uit kijken naar de weekenden. Het is pikkedonker, koud en de sterren staan nog te schitteren aan de hemel wanneer we weer onderweg naar het werk zijn. We rijden over de gravel road en jeeej daar springen wat kangoeroes langs de weg en vervolgens over de weg. Oh wat is dit cool en wat zijn te toch eigenlijk groot! Ik ben helemaal blij maar dat veranderd al snel als een ontzettende grote, vieze, harige dikke spin uit mijn bundel komt gekropen. Brrrrr hoe ze bewegen.. Nee dit is niet mijn lievelingsdier en al snel komt de Australische hem weghalen. Het is half vier en de werkdag zit er weer op. HET IS WEEKEND! En met vaart rijden we terug naar het hotel om ons snel klaar te maken voor een feestje want ook hier in Australië gaan we de verjaardag van onze koning Willen Alexander vieren. Douche, make-upje, spullen pakken, een hamburger eten en gaan met die banaan want we hebben nog 2,5 uur te rijden voordat we op bestemming van het feestje zijn. Mike, Yvette en Jackson meeten we op het feestje dus het is weer een gezellige boel. Oeh de stad, mensen, vele auto's.. Ja dit vind ik ook leuk en even later sta ik omringd door oranje geklede mensen met een glas champagne in mijn hand. Zullen dit allemaal Nederlanders zijn? Oh en die muziek wat leuk! Er komen allemaal Nederlandse liedjes voorbij en wat zie ik daar nu aankomen? Zijn het bitterballen? Omg ja het zijn bitterballen en ik pak er gelijk twee. Oh man wat is dit lekker! We proosten en ook de polonaise mag niet achterblijven. Daar hossen we dan in een oranje lijn met een bitterbal in de hand op Nederlandse muziek in Australië. Zo raar maar ook zo leuk!

Het is ongelooflijk maar ik heb eindelijk weer een keer een uitgeslapen. Komt dit door de drankjes of dat ik weer een beetje een ritme door de week begin te krijgen? Waarschijnlijk is het nu een combinatie van en ik vind het helemaal prima. Ik ga samen met Jackson even wat boodschappen doen en ik krijg een briljante ingeving al zeg ik het zelf. Boodschappen kan me nu even gestolen worden en ik sprint de K-markt in en ik loop meteen tegen een lekkere, zachte, warme roze badjas aan. Ja deze moet ik hebben en ik sla gelijk nog wat warme kleren erbij in want die beginnen wel nodig te worden nu. Zo, nu is het tijd voor boodschappen. :) We hebben weer wat om een lunch te maken en voordat ik het weet ben ik vertrokken naar dromenland en word wakker met het avond eten. Nou laten we dat ook maar gelijk klaarmaken. Dan nog even lekker een filmpje met een drankje erbij en dan is deze luie dag helemaal geslaagd en helaas voorbij.

Oh ik heb weer heerlijk uitgeslapen en mijn armen, schouders en vingers beginnen een beetje bij te komen van de afgelopen week. We lopen naar de supermarkt voor een ijsje en genieten met een trui aan van het weer. Het is een relaxte dag en begin van de middag komen Kim, Mike en Henk me weer ophalen. We gaan boodschappen doen voor de rest van de week maar zij zijn al een tijdje niet in de stad geweest dus willen even het een en ander in slaan. Daar gaan we weer de K-markt in en ik kan het niet laten en koop voor de zekerheid toch nog maar iets warms erbij en een normale handdoek want met die reishanddoek ben ik nu wel even klaar. Na 2 uur als het niet langer is gaan we dan eindelijk boodschappen doen en ik denk dat we na een dik uur de supermarkt pas weer uitkomen. Jeetje en nu de auto nog zien in te laden. Het lukt wel maar we zitten helemaal volgebouwd en zijn er klaar voor om terug te gaan naar Dowerin. Al snel wordt het weer donker en er is geen licht te bekennen. Twee uur rijden en drie of vier kleine dorpjes tegenkomen en verder alleen maar land is toch best apart. Ik zie er alleen niks van. Het enige wat ik zie als ik in de auto kijk zijn boodschappen en zodra ik naar buiten kijk zie ik overal sterren. Voor ons en aan de zijkanten. Het maakt niet uit waar je kijkt ze zijn goed te zien en het is prachtig. Het voelt net alsof je door de ruimte heen rijdt ik staar naar buiten met een fijne lach op mijn gezicht. Er is weer een dorp en he dit is ons dorp? Ah jammer de dromenvlucht is weer voorbij en ik kruip snel mijn bedje in. Op naar een nieuwe week!