Happy Campers!
16 maart 2016 - Airlie Beach, Australië
Daar zijn we weer terug in Rainbow Beach. Zullen we nog een nachtje hier blijven met deze gezellige mensen die we op Fraser hebben leren kennen? Ja leuk! Uiteindelijk zijn we nog redelijk op tijd naar bed gegaan omdat we graag de zonsopgang op de duin wilden gaan bekijken. Voor we het wisten ging de wekker al 04.45.. Zullen we gaan? Ja tuurlijk gaan we! En daar liepen we weer in onze pyjama richting de duinen. Het werd al langzaamaan licht en na ongeveer een half uur zaten we er klaar voor. Ja daar komt hij weer, mijn lievelings ster. Daar zit je dan in je pyjama in Australië op een gigantische duin aan zee naar de zonsopgang te kijken. Life is good!
Na een gratis ontbijt in het hostel te hebben gegeten zijn we maar meteen gaan rijden. Onze volgende bestemming Agnes water ligt 328 kilometer verderop dus een slecht plan was het niet. Ik kijk naar de stand van de tank en naar het tankstation in Rainbow Beach. Ach we kunnen nog wel even wachten. Waar we alleen niet aan gedacht hadden is dat het volgende stadje flink wat kilometers verderop ligt. Het streepje zakt steeds verder en voor we het weten staat de wijzer op het laatste streepje. Oei na 92 kilometer kwamen we gelukkig in een van de oudste stadjes van Queensland aan en het eerste wat we hebben gedaan is natuurlijk de tank vol gegooit. Oké laten we dit onthouden voor de volgende keer.. We zijn een rondje door het stadje gaan lopen waar een markt aan de gang was. Wat leuk maar wat oud allemaal. De tijd staat hier volgens mij al een tijd stil.
We horen een harde fluit door te stad heen razen. He, dat zal de stoomlocomotief wel zijn waar we over gelezen hadden in de lonely planet. Laten we daar maar eens een ritje in maken. Zo cool om te zien hoe het vroeger ging en om alle mensen daar omheen zo enthousiast te zien. Na wat boodschappen gedaan te hebben waren we weer helemaal ready to go en gingen we er weer voor. De volgende stop werd onze lunch stop. We komen aan op een mooi plekje langs een rivier. Er is gewoon helemaal niemand anders. Wat lekker! ‘Ik ben een beetje moe Lies’. Ja ik ook maar dat is ook niet gek aangezien we al even wakker zijn. ‘Zullen we gewoon even een dutje doen hier?’ Oeh ja is goed en daar lagen we dan! Met je camper kun je gewoon doen wat je wilt, waar je wilt en wanneer je maar wilt. Ik hou ervan! Na een korte nap besloten we om door te rijden naar een rest area drie kwartier voor Agnes water zodat we in het licht zouden kunnen koken. Na 285 kilometer kwamen we aan in Lowmead. Een ini mini dorpje waar een vrouw haar achtertuin openstelt voor campers om gratis te slapen. Het is ons gelukt in het licht te koken maar toen het eten klaar was was het alweer donker. De achtertuin van de vrouw was een weiland met een mooie achtergrond gevuld met bergen. Niks mis mee alleen de insecten zijn er weer om je flink te irriteren. Na weer een avontuur op de wc overleeft te hebben met een paar kikkers en honderden vliegjes en spinnen kwam Lies aan. Deb, misschien is het beter als je straks in de stad gaat werken. Mm wat dat betreft graag.. Na ongeveer 15 vliegen uit de auto gejaagd te hebben lagen we weer rustig en kon onze nacht beginnen. Slaap lekker maatje!
En weer een goedemorgen! Het is alweer warm dus hup snel die tent afbreken, achter het stuur in de pyjama en op naar het strand. Na drie kwartier lagen we weer lekker in de zee. Wat een ochtend ritueel he? Word er zelf bijna jaloers van als ik het schrijf haha. Deze middag staat er een leuke tour op het programma waar we een lange broek voor aan moeten. Met wat moeite en gepuf hadden we hem aan. We komen aan bij de scooterroo en de rock muziek vliegt ons om de oren. Yeah vandaag gaan we touren op een oude Pagsta! Nadat we onze leren jackets met vlammen daarop en een bijpassende helm hadden gekregen werd het tijd voor een oefenronde. Oh dit moet wel goed komen al snel reden we in een lijn van 30 op de weg. Woehoe dit is leuk en met een big smile kijk ik naar de mensen die voor me rijden. We lijken net een motorbende met al diezelfde jasjes met vlammen erop. Achter me reed een jongen die zo enthousiast als iets was en continu wiehoeeee en andere kreten uitgooiden. Met het liedje Highway to hell in mijn hoofd kwamen we aan bij de eerste stop. Wow did you see that? Ook Lies komt op me af wow deb zag je dat? Dat was cool he! Uh waar heb je het over? Nee heb je dat echt niet gezien?? Nee waar heb je het over? We reden zojuist voorbij tientallen kangoeroes die langs de weg aan het springen waren. Shit, meen je dit? En ja hoor, iedereen was er enthousiast over aan het praten maar ik heb het gewoon echt niet gezien. Ik zat veel te lekker op weg te kijken met een lekker rock nummer in mijn hoofd. Jammer.. He daar zijn ook kangoeroes! Er zaten ongeveer 10 kangoeroes verderop langs de weg en ook paar sprongen de straat over. Yes, ook ik heb ze nu gezien! ✅ Na weer een stuk te hebben gereden kwamen we aan bij onze tweede stop in Town of 1770 waar we lekkere wedges hebben gegeten met een bootje, bergen en de zakkende zon daarin op de achtergrond. Na 2,5 uur waren we terug waar we nog even met de bende gingen proosten. Wat was dit leuk zeg! Met een lach op ons gezicht reden we naar onze camping waar we gezellig wat drankjes met chipjes onder de sterrenhemel hebben genuttigd. De sterren.. Hoe je ze hier ziet.. Het blijft bijzonder. We weten beide vrij weinig over sterren maar we willen het wel graag weten. Wikipedia is daarbij onze beste vriend. Vanaf nu gaan we proberen iedere avond iets nieuws over de sterren te leren zodat wanneer ik terug kom een expert ben! :)
Nadat we de camper gereorganiseerd hadden werd het tijd om te gaan rijden. In Rainbow Beach hadden we een tip gekregen om naar Emu Park te gaan. Dit is een klein rustig plaatsje waar je juist even kunt vluchten van de backpackers en feestjes. Dat klinkt ook wel even goed en met 266 km te gaan begonnen we onze rit. Na ongeveer de helft gereden te hebben vonden we het tijd voor een stop. Op de kaart zagen we een stad staan genaamd Rockhampton. Zullen we daar even kijken voor een leuk terrasje? Ja gezellig! En daar zijn we dan.. Wat een uitgestorven stad is dit zeg. Na bijna alle straten gehad te hebben kwamen we een leuk tentje tegen met wat levende wezens daarin. Zullen we maar? En na een gezellige lunch en een klein rondje te hebben gelopen gingen we weer door.
Eenmaal op de weg zagen we Cairns aangegeven staan. Nu al? Maar de 1239 km liet ons wel even verbazen en al snel kwamen we in de ‘fatigue zone’ of terwijl een vermoeide zone. Overal langs de weg staan borden met SURVIVE THIS DRIVE of REST OR RIP en nog talloze andere zinnen. Er stonden zelfs wat borden met Trivia games met vragen daarop om je wakker te houden. Te gek toch? Wij hebben het in ieder geval overleefd en zijn aangekomen in Emu Park. We besloten om op de parkeerplaats van een hostel te slapen tegen een kleine vergoeding. Na een fijne strandwandeling kwamen we terug bij het hostel waar een grote tourbus van Top Deck stond. Dit was hun stop voor de nacht. Al snel kwamen we erachter dat het zo ongeveer 40 jongeren waren die die avond in het hostel een toga party hadden. Na een uitnodiging konden we natuurlijk niet achterblijven dus hup de achterklep open en eens kijken waar we een toga van kunnen maken. Lies had twee sjaals en binnen no time hadden we onszelf omgetoverd tot twee Griekse godinnen.
Pff wat een nacht was dit zeg.. Ja dit was een behoorlijk heftige nacht en dat nog wel in het plaatsje waar je juist naar toe vlucht om niet te feesten. Al snel strompelde we als twee zombies naar het strand voor onze duik. Daar rennen we dan op het strand die helemaal voor ons alleen is met nog de voelbare drankjes in ons. Nadat we als twee kleine kinderen over de golven heen gesprongen en in de golven zelf gedoken te hebben bekroonde we deze duik tot de tweede beste so far. Nadat we ons zelf goed hadden verwend bij de bakker gingen we kijken wie de minste kater had. Diegene zou namelijk mogen rijden en aangezien ik mezelf nog steeds een beetje aangeschoten voelde mocht Lies achter het stuur kruipen. Even de TomTom erbij pakken, Airlie Beach intypen en poef 534 kilometer te gaan!
We rijden langs de kust op een Coastal Road. Het regent en helaas valt er niks anders te zien als grote druppels water die uit de lucht vallen. Na 322 kilometer begonnen onze buiken naar eten te roepen. Ja laten we gaan lunchen. We volgen de borden van Sarina Beach en al snel staan we op een prachtig rustig strand. Daar zitten we dan, in Australië, op een mooi strand, rustige golven, onder de bomen een lekker broodje van de bakker te eten. Wat zeggen we dan? Life is good!
Het is ondertussen alweer een tijdje geleden dat ik echt een stad heb gezien. We moeten tanken, boodschappen doen en even naar de bank. Mackay is de volgende grote stad en ik kijk ernaar uit om mezelf tussen de grote gebouwen te verplaatsen. We zien de eerste stoplichten en volgens mij zijn we er. Geen hoge gebouwen, iets meer leven dan Rockhampton naar ook niet veel.. Alle winkels gesloten waaronder ook de bank. Mm na een korte stop gingen we weer door aangezien we nog niet op plaats van bestemming zijn aangekomen. Na 480 kilometer vonden we het wel mooi geweest en stopten we bij een gratis rest area gelegen aan de Bruce Highway achter een tankstation. Het was een open zandveldje met een boom daarop. Nadat we lekker hadden gegeten gingen we voor een paar biertjes met een dvd erbij. Ah chill dit! De wc's gingen om 8 uur dicht bij het tankstation. Na een paar biertjes voor het slapen gaan moesten we zelf maar een wc verzinnen. Buiten op een open zandveldje naast de snelweg? Ja ik moet echt.. Ja ik ook.. Oké kom! Achter onze Boomer met wat tissues in de hand stonden we dan met onze bibs naar de snelweg. He welterusten hé! Ik ben er weer klaar voor :).
Katoefffff! Wow wat gebeurd hier nou? Ik trek het gordijn opzij en zie dat er zojuist een vrachtwagen van ongeveer 60 meter langs ons heeft geparkeerd. Ook goedemorgen en nu we toch wakker zijn laten we maar meteen opstaan. Vandaag rijden we naar Airlie waar we voor twee nachten en twee dagen op een boot door de eilanden van de Whitsundays heen gaan varen. Nadat we alles weer hadden opgeladen en afscheid van Boomer hadden genomen gingen we naar de marina en daar ligt hij dan. De New Horizon ligt op ons en nog 31 andere enthousiaste reizigers te wachten. Al snel gaan we de boot op en varen we de marina uit. Jeetje wat voor boten liggen hier toch.. Dit kan toch nooit iemand betalen? Het windje op de boot doet me goed en de knop genieten staat vol aan.
We hebben al een stuk gevaren totdat het anker wordt uitgegooid. ‘Zo, hier gaan we vanavond slapen’ roept een van de mensen van de crew. Er liggen twee andere boten en verder zie ik alleen maar eilandjes en de zee. Er wordt een duikplank uitgetrokken en de stingersuits gaan aan. Dit is een soort wetsuit dat je beschermt tegen giftige kwallen. De ochtendduik is even verplaatst naar de middag en vol enthousiasme springen we de plank af. Ahh dit is lekker! Ik klim de boot weer op en tada het eten staat klaar en voordat we het weten is het alweer donker. Op de mast hangt een licht die zowat de hele boot verlicht en honderden kleine visjes aantrekt. Al snel roept iemand “look dolphins!!”. De boot is omringd door een groepje dolfijnen die later op de avond nog eens terug kwamen. Ik zit achter op de boot in het donker met wat mensen te kletsen en daar zijn ze weer. Deze keer hebben ze trek en ze zijn volop de kleine visjes aan het jagen. De kleine visjes springen in de lucht om niet gepakt te kunnen worden maar de dolfijnen doen hard hun best. Ik heb ondertussen al best veel dolfijnen gezien maar op deze manier nog nooit. Dit is cool! De lichten gaan uit en bijna iedereen ligt op bed terwijl ik op het dek sterren probeer te herkennen. Het is best bewolkt en veel sterren blijven onzichtbaar. Met een mast die van links naar rechts beweegt en wat sterren daarboven is dit weer een mooi plaatje die ik graag op mijn netvlies vast hou maar ook nu is het tijd voor mij om te gaan slapen.
“Goodmorning guys, wake up breakfast is ready for you”, roept iemand van de crew. Het is 06.30 en we varen alweer. Al snel komen we aan bij Blue Pearl Bay wat ze ook wel het aquarium noemen. De stingersuits gaan aan, de duikbril gaat op en met de snorkel in de mond belanden we midden in het aquarium. Daar liggen we dan in het Great Barrièr Reef te kijken naar talloze verschillende vissen die onder ons voorbij zwemmen. Veel verschillende kleuren en maten komen er voorbij. Het koraal danst onder ons en ik bevindt me in een totaal andere wereld. Ik zwem samen met Lies terug naar het motorbootje die ons naar de grote boot brengt maar voordat we erin klimmen wil de crew member nog even lachen en gooit een handje vissen voer recht naar ons toe. OMG, ze zijn overal! Ah help ze springen tegen je aan en niet één vis maar honderden. Oh help en na een tijd van lachen, gieren en brullen zaten we weer rustig op de boot.
Het begint te regenen en de wolken laten niks van blauwe lucht door. Dit is jammer maar al snel liggen we weer op een andere plek in het water te snorkelen. Hier zijn meestal wel zeeschildpadden te vinden maar helaas heb ik ze niet mogen spotten. We zitten op de boot en de zon komt toch een beetje door. Ik pak er een biertje bij en lig te genieten van de muziek, de zon en het gezelschap om me heen. Daar zijn we weer: life is good!
We komen aan bij Whithaven Island en lopen naar de Hill Inlet look out. Oké, op dit moment sta ik naar een van de witste stranden ter wereld te kijken en ja het is mooi. Al snel lopen we het strand op. Het is weer bewolkt maar het blijft nog steeds een plaatje. We zijn de enige mensen die op Whithaven Beach staan wat nogal uniek is. Na te veel foto's te hebben gemaakt en na een spa time werd het tijd om dit mooie strand te verlaten en terug naar de boot te gaan. Het eten is alweer klaar en al snel volgen er wat gezellige spellen en nog een keer de mast en de halve sterrenhemel voordat ik weer in mijn bedje langs Lies kruip.
WAKE UP WAKE UP WAKE UP EVERYBODY! The sun is shining and your breakfast is ready! Jeetje die van gisterochtend was toch net iets meer gentle. Maar goed ik word wakker en hoor meteen een plons. Ik trek snel mijn bikini aan en klim naar boven waar de duikplank alweer uitstaat, een grote glijbaan aan de boot hangt en waar 5 paddleboarden liggen te drijven. Yeah cool! Ik skip het ontbijt en trek een stingersuit aan voordat ik het water in spring. We zijn de enige boot die tussen deze mooie bergen drijven. Ik klim op een paddleboard en probeer een eind verderop naar de rotsen te gaan. Dit is makkelijk en een goede ochtend work out. Wanneer ik bij de boot terug kom wordt het tijd om de glijbaan uit te proberen. Wiehoeeee daar gaat ie! En het speelparadijs houdt nog niet op en plons de duikplank af. Wat een ochtend zeg! Aan alles komt een eind en na een lekkere lunch kwamen we paar uur later weer aan in de marina. Whitsundays is snel gegaan maar wat hebben we genoten. Nu gaan we weer terug naar de insecten, rare beesten en Boomer!
Ps, ik voel me bruin!
Na een gratis ontbijt in het hostel te hebben gegeten zijn we maar meteen gaan rijden. Onze volgende bestemming Agnes water ligt 328 kilometer verderop dus een slecht plan was het niet. Ik kijk naar de stand van de tank en naar het tankstation in Rainbow Beach. Ach we kunnen nog wel even wachten. Waar we alleen niet aan gedacht hadden is dat het volgende stadje flink wat kilometers verderop ligt. Het streepje zakt steeds verder en voor we het weten staat de wijzer op het laatste streepje. Oei na 92 kilometer kwamen we gelukkig in een van de oudste stadjes van Queensland aan en het eerste wat we hebben gedaan is natuurlijk de tank vol gegooit. Oké laten we dit onthouden voor de volgende keer.. We zijn een rondje door het stadje gaan lopen waar een markt aan de gang was. Wat leuk maar wat oud allemaal. De tijd staat hier volgens mij al een tijd stil.
We horen een harde fluit door te stad heen razen. He, dat zal de stoomlocomotief wel zijn waar we over gelezen hadden in de lonely planet. Laten we daar maar eens een ritje in maken. Zo cool om te zien hoe het vroeger ging en om alle mensen daar omheen zo enthousiast te zien. Na wat boodschappen gedaan te hebben waren we weer helemaal ready to go en gingen we er weer voor. De volgende stop werd onze lunch stop. We komen aan op een mooi plekje langs een rivier. Er is gewoon helemaal niemand anders. Wat lekker! ‘Ik ben een beetje moe Lies’. Ja ik ook maar dat is ook niet gek aangezien we al even wakker zijn. ‘Zullen we gewoon even een dutje doen hier?’ Oeh ja is goed en daar lagen we dan! Met je camper kun je gewoon doen wat je wilt, waar je wilt en wanneer je maar wilt. Ik hou ervan! Na een korte nap besloten we om door te rijden naar een rest area drie kwartier voor Agnes water zodat we in het licht zouden kunnen koken. Na 285 kilometer kwamen we aan in Lowmead. Een ini mini dorpje waar een vrouw haar achtertuin openstelt voor campers om gratis te slapen. Het is ons gelukt in het licht te koken maar toen het eten klaar was was het alweer donker. De achtertuin van de vrouw was een weiland met een mooie achtergrond gevuld met bergen. Niks mis mee alleen de insecten zijn er weer om je flink te irriteren. Na weer een avontuur op de wc overleeft te hebben met een paar kikkers en honderden vliegjes en spinnen kwam Lies aan. Deb, misschien is het beter als je straks in de stad gaat werken. Mm wat dat betreft graag.. Na ongeveer 15 vliegen uit de auto gejaagd te hebben lagen we weer rustig en kon onze nacht beginnen. Slaap lekker maatje!
En weer een goedemorgen! Het is alweer warm dus hup snel die tent afbreken, achter het stuur in de pyjama en op naar het strand. Na drie kwartier lagen we weer lekker in de zee. Wat een ochtend ritueel he? Word er zelf bijna jaloers van als ik het schrijf haha. Deze middag staat er een leuke tour op het programma waar we een lange broek voor aan moeten. Met wat moeite en gepuf hadden we hem aan. We komen aan bij de scooterroo en de rock muziek vliegt ons om de oren. Yeah vandaag gaan we touren op een oude Pagsta! Nadat we onze leren jackets met vlammen daarop en een bijpassende helm hadden gekregen werd het tijd voor een oefenronde. Oh dit moet wel goed komen al snel reden we in een lijn van 30 op de weg. Woehoe dit is leuk en met een big smile kijk ik naar de mensen die voor me rijden. We lijken net een motorbende met al diezelfde jasjes met vlammen erop. Achter me reed een jongen die zo enthousiast als iets was en continu wiehoeeee en andere kreten uitgooiden. Met het liedje Highway to hell in mijn hoofd kwamen we aan bij de eerste stop. Wow did you see that? Ook Lies komt op me af wow deb zag je dat? Dat was cool he! Uh waar heb je het over? Nee heb je dat echt niet gezien?? Nee waar heb je het over? We reden zojuist voorbij tientallen kangoeroes die langs de weg aan het springen waren. Shit, meen je dit? En ja hoor, iedereen was er enthousiast over aan het praten maar ik heb het gewoon echt niet gezien. Ik zat veel te lekker op weg te kijken met een lekker rock nummer in mijn hoofd. Jammer.. He daar zijn ook kangoeroes! Er zaten ongeveer 10 kangoeroes verderop langs de weg en ook paar sprongen de straat over. Yes, ook ik heb ze nu gezien! ✅ Na weer een stuk te hebben gereden kwamen we aan bij onze tweede stop in Town of 1770 waar we lekkere wedges hebben gegeten met een bootje, bergen en de zakkende zon daarin op de achtergrond. Na 2,5 uur waren we terug waar we nog even met de bende gingen proosten. Wat was dit leuk zeg! Met een lach op ons gezicht reden we naar onze camping waar we gezellig wat drankjes met chipjes onder de sterrenhemel hebben genuttigd. De sterren.. Hoe je ze hier ziet.. Het blijft bijzonder. We weten beide vrij weinig over sterren maar we willen het wel graag weten. Wikipedia is daarbij onze beste vriend. Vanaf nu gaan we proberen iedere avond iets nieuws over de sterren te leren zodat wanneer ik terug kom een expert ben! :)
Nadat we de camper gereorganiseerd hadden werd het tijd om te gaan rijden. In Rainbow Beach hadden we een tip gekregen om naar Emu Park te gaan. Dit is een klein rustig plaatsje waar je juist even kunt vluchten van de backpackers en feestjes. Dat klinkt ook wel even goed en met 266 km te gaan begonnen we onze rit. Na ongeveer de helft gereden te hebben vonden we het tijd voor een stop. Op de kaart zagen we een stad staan genaamd Rockhampton. Zullen we daar even kijken voor een leuk terrasje? Ja gezellig! En daar zijn we dan.. Wat een uitgestorven stad is dit zeg. Na bijna alle straten gehad te hebben kwamen we een leuk tentje tegen met wat levende wezens daarin. Zullen we maar? En na een gezellige lunch en een klein rondje te hebben gelopen gingen we weer door.
Eenmaal op de weg zagen we Cairns aangegeven staan. Nu al? Maar de 1239 km liet ons wel even verbazen en al snel kwamen we in de ‘fatigue zone’ of terwijl een vermoeide zone. Overal langs de weg staan borden met SURVIVE THIS DRIVE of REST OR RIP en nog talloze andere zinnen. Er stonden zelfs wat borden met Trivia games met vragen daarop om je wakker te houden. Te gek toch? Wij hebben het in ieder geval overleefd en zijn aangekomen in Emu Park. We besloten om op de parkeerplaats van een hostel te slapen tegen een kleine vergoeding. Na een fijne strandwandeling kwamen we terug bij het hostel waar een grote tourbus van Top Deck stond. Dit was hun stop voor de nacht. Al snel kwamen we erachter dat het zo ongeveer 40 jongeren waren die die avond in het hostel een toga party hadden. Na een uitnodiging konden we natuurlijk niet achterblijven dus hup de achterklep open en eens kijken waar we een toga van kunnen maken. Lies had twee sjaals en binnen no time hadden we onszelf omgetoverd tot twee Griekse godinnen.
Pff wat een nacht was dit zeg.. Ja dit was een behoorlijk heftige nacht en dat nog wel in het plaatsje waar je juist naar toe vlucht om niet te feesten. Al snel strompelde we als twee zombies naar het strand voor onze duik. Daar rennen we dan op het strand die helemaal voor ons alleen is met nog de voelbare drankjes in ons. Nadat we als twee kleine kinderen over de golven heen gesprongen en in de golven zelf gedoken te hebben bekroonde we deze duik tot de tweede beste so far. Nadat we ons zelf goed hadden verwend bij de bakker gingen we kijken wie de minste kater had. Diegene zou namelijk mogen rijden en aangezien ik mezelf nog steeds een beetje aangeschoten voelde mocht Lies achter het stuur kruipen. Even de TomTom erbij pakken, Airlie Beach intypen en poef 534 kilometer te gaan!
We rijden langs de kust op een Coastal Road. Het regent en helaas valt er niks anders te zien als grote druppels water die uit de lucht vallen. Na 322 kilometer begonnen onze buiken naar eten te roepen. Ja laten we gaan lunchen. We volgen de borden van Sarina Beach en al snel staan we op een prachtig rustig strand. Daar zitten we dan, in Australië, op een mooi strand, rustige golven, onder de bomen een lekker broodje van de bakker te eten. Wat zeggen we dan? Life is good!
Het is ondertussen alweer een tijdje geleden dat ik echt een stad heb gezien. We moeten tanken, boodschappen doen en even naar de bank. Mackay is de volgende grote stad en ik kijk ernaar uit om mezelf tussen de grote gebouwen te verplaatsen. We zien de eerste stoplichten en volgens mij zijn we er. Geen hoge gebouwen, iets meer leven dan Rockhampton naar ook niet veel.. Alle winkels gesloten waaronder ook de bank. Mm na een korte stop gingen we weer door aangezien we nog niet op plaats van bestemming zijn aangekomen. Na 480 kilometer vonden we het wel mooi geweest en stopten we bij een gratis rest area gelegen aan de Bruce Highway achter een tankstation. Het was een open zandveldje met een boom daarop. Nadat we lekker hadden gegeten gingen we voor een paar biertjes met een dvd erbij. Ah chill dit! De wc's gingen om 8 uur dicht bij het tankstation. Na een paar biertjes voor het slapen gaan moesten we zelf maar een wc verzinnen. Buiten op een open zandveldje naast de snelweg? Ja ik moet echt.. Ja ik ook.. Oké kom! Achter onze Boomer met wat tissues in de hand stonden we dan met onze bibs naar de snelweg. He welterusten hé! Ik ben er weer klaar voor :).
Katoefffff! Wow wat gebeurd hier nou? Ik trek het gordijn opzij en zie dat er zojuist een vrachtwagen van ongeveer 60 meter langs ons heeft geparkeerd. Ook goedemorgen en nu we toch wakker zijn laten we maar meteen opstaan. Vandaag rijden we naar Airlie waar we voor twee nachten en twee dagen op een boot door de eilanden van de Whitsundays heen gaan varen. Nadat we alles weer hadden opgeladen en afscheid van Boomer hadden genomen gingen we naar de marina en daar ligt hij dan. De New Horizon ligt op ons en nog 31 andere enthousiaste reizigers te wachten. Al snel gaan we de boot op en varen we de marina uit. Jeetje wat voor boten liggen hier toch.. Dit kan toch nooit iemand betalen? Het windje op de boot doet me goed en de knop genieten staat vol aan.
We hebben al een stuk gevaren totdat het anker wordt uitgegooid. ‘Zo, hier gaan we vanavond slapen’ roept een van de mensen van de crew. Er liggen twee andere boten en verder zie ik alleen maar eilandjes en de zee. Er wordt een duikplank uitgetrokken en de stingersuits gaan aan. Dit is een soort wetsuit dat je beschermt tegen giftige kwallen. De ochtendduik is even verplaatst naar de middag en vol enthousiasme springen we de plank af. Ahh dit is lekker! Ik klim de boot weer op en tada het eten staat klaar en voordat we het weten is het alweer donker. Op de mast hangt een licht die zowat de hele boot verlicht en honderden kleine visjes aantrekt. Al snel roept iemand “look dolphins!!”. De boot is omringd door een groepje dolfijnen die later op de avond nog eens terug kwamen. Ik zit achter op de boot in het donker met wat mensen te kletsen en daar zijn ze weer. Deze keer hebben ze trek en ze zijn volop de kleine visjes aan het jagen. De kleine visjes springen in de lucht om niet gepakt te kunnen worden maar de dolfijnen doen hard hun best. Ik heb ondertussen al best veel dolfijnen gezien maar op deze manier nog nooit. Dit is cool! De lichten gaan uit en bijna iedereen ligt op bed terwijl ik op het dek sterren probeer te herkennen. Het is best bewolkt en veel sterren blijven onzichtbaar. Met een mast die van links naar rechts beweegt en wat sterren daarboven is dit weer een mooi plaatje die ik graag op mijn netvlies vast hou maar ook nu is het tijd voor mij om te gaan slapen.
“Goodmorning guys, wake up breakfast is ready for you”, roept iemand van de crew. Het is 06.30 en we varen alweer. Al snel komen we aan bij Blue Pearl Bay wat ze ook wel het aquarium noemen. De stingersuits gaan aan, de duikbril gaat op en met de snorkel in de mond belanden we midden in het aquarium. Daar liggen we dan in het Great Barrièr Reef te kijken naar talloze verschillende vissen die onder ons voorbij zwemmen. Veel verschillende kleuren en maten komen er voorbij. Het koraal danst onder ons en ik bevindt me in een totaal andere wereld. Ik zwem samen met Lies terug naar het motorbootje die ons naar de grote boot brengt maar voordat we erin klimmen wil de crew member nog even lachen en gooit een handje vissen voer recht naar ons toe. OMG, ze zijn overal! Ah help ze springen tegen je aan en niet één vis maar honderden. Oh help en na een tijd van lachen, gieren en brullen zaten we weer rustig op de boot.
Het begint te regenen en de wolken laten niks van blauwe lucht door. Dit is jammer maar al snel liggen we weer op een andere plek in het water te snorkelen. Hier zijn meestal wel zeeschildpadden te vinden maar helaas heb ik ze niet mogen spotten. We zitten op de boot en de zon komt toch een beetje door. Ik pak er een biertje bij en lig te genieten van de muziek, de zon en het gezelschap om me heen. Daar zijn we weer: life is good!
We komen aan bij Whithaven Island en lopen naar de Hill Inlet look out. Oké, op dit moment sta ik naar een van de witste stranden ter wereld te kijken en ja het is mooi. Al snel lopen we het strand op. Het is weer bewolkt maar het blijft nog steeds een plaatje. We zijn de enige mensen die op Whithaven Beach staan wat nogal uniek is. Na te veel foto's te hebben gemaakt en na een spa time werd het tijd om dit mooie strand te verlaten en terug naar de boot te gaan. Het eten is alweer klaar en al snel volgen er wat gezellige spellen en nog een keer de mast en de halve sterrenhemel voordat ik weer in mijn bedje langs Lies kruip.
WAKE UP WAKE UP WAKE UP EVERYBODY! The sun is shining and your breakfast is ready! Jeetje die van gisterochtend was toch net iets meer gentle. Maar goed ik word wakker en hoor meteen een plons. Ik trek snel mijn bikini aan en klim naar boven waar de duikplank alweer uitstaat, een grote glijbaan aan de boot hangt en waar 5 paddleboarden liggen te drijven. Yeah cool! Ik skip het ontbijt en trek een stingersuit aan voordat ik het water in spring. We zijn de enige boot die tussen deze mooie bergen drijven. Ik klim op een paddleboard en probeer een eind verderop naar de rotsen te gaan. Dit is makkelijk en een goede ochtend work out. Wanneer ik bij de boot terug kom wordt het tijd om de glijbaan uit te proberen. Wiehoeeee daar gaat ie! En het speelparadijs houdt nog niet op en plons de duikplank af. Wat een ochtend zeg! Aan alles komt een eind en na een lekkere lunch kwamen we paar uur later weer aan in de marina. Whitsundays is snel gegaan maar wat hebben we genoten. Nu gaan we weer terug naar de insecten, rare beesten en Boomer!
Ps, ik voel me bruin!
Dikke kus & knuffel