Jungle trekking - Pai

De komende dagen staat de jungle op de planning. Ik had graag een 3 dagen 2 nachten tour geboekt alleen er was niemand anders die zich daarvoor had aangemeld en dus  ga ik mee met de 2 dagen 2 nachten tour. Een pick up stopt bij het hostel en ik klim achterin. De laatste dit keer, dus het voorstel rondje begint al snel. Samen met een Engelsman, twee Belgische meiden, twee Franse jongens en een Canadees en Frans koppel gaan we het avontuur aan. We weten niet goed wat er op ons te wachten staat en we grappen maar een beetje heen. We stoppen bij een lokale markt waar we de laatste benodigdheden aan kunnen schaffen. Wat koekjes maar voornamelijk water, water en nog eens water. We rijden nog een klein stukje verder en stoppen bij een primitief dorpje aan de rand van de jungle voor de briefing en een lunch. Wat een mooi zicht heb je als je hier woont zeg! Twee kleine meisjes vinden het fantastisch dat er weer mensen zijn en dat laten ze goed merken. Het is al 12.00 uur en we zijn nog steeds niet in de jungle. Klein baalmomentje. Zo ga je van 3 dagen naar maar 1,5 dag. De briefing zit erop en de groep splitst. De Engelsman en het Franse koppel wisten niet precies wat ze geboekt hadden en gaan alleen maar hiken. Samen met de andere lopen we naar het olifantenkamp. Twee olifanten komen voor ons te staan en de kennismaking gaat beginnen. Dit doen we door ze te voeren. Alleen al als je naar de grote groene tak grijpt komt hij al aan met zijn slurf. Ze zien er zo lief en eigenwijs uit met die slurf. Onze gids vertelt het een en ander en twee mannen die op het olifantenkamp werken komen ze halen om mee te nemen naar het water. Dit gebeurd niet helemaal naar mijn zin. Ze trekken aan een oor zodat de olifant weet dat hij zijn been opzij moet doen. Vervolgens klimmen de mannen via zijn poot en aan zijn oor trekkend omhoog. Dit ziet niemand graag. Bij vele dierenkampen gaat het er onredelijk aan toe. Denk maar een tijgertempels waar je op de foto met een leeuw of tijger kan. Dit zijn wilde dieren en niet om mee op de foto te gaan. Ze worden plat gespoten met slaapmiddelen die niet goed voor ze kunnen zijn. Er gebeurd nog veel meer achter de schermen zoals mishandeling etc. en dit omdat er wat domme toeristen rondlopen die graag met ze op de foto willen. Wilde dieren (zoals de naam het al zegt) behoren in het wild. Waarom ben ik zelf dan op een olifantenpark? Nou, hier in Chiang Mai is een goed en bekend park waar ik duidelijk niet sta. Zo slecht hebben ze het hier niet alleen dat omhoog klimmen aan de oor vind ik niet zo leuk. Verder hebben ze geen littekens of wonden en worden ze ook niet aan de ketting vastgebonden wat je veelal hoort. Ze hebben het hier wel oke maar toch zijn mijn gevoelens er dubbel over.

De olifanten hebben het water bereikt en we gaan ze wassen met olifantenzeep. Dit zijn opengesneden lianen en wanneer je ze over hun huid veegt komt er een schuimlaagje af en functioneert het als een zeep. Het water is donker en het is gek om op die olifant af te lopen als je niet weet waar zijn poten staan of als hij ze ineens optilt en “per ongeluk” op jouw poot zet. Voorzichtig staan we eromheen totdat een local het wel even voorkomt doen. Hoppa, daar gaat hij hoor! Met ons stukje hout en een emmertje staan we er nu ook omheen te wassen en te lachen. Een enorme bal komt boven drijven en ja hoor.. Hij heeft een flink poepje gelegd! Gatsie!! Ze zijn weer schoon en nu gaan we zelf voor een koude korte douche. Altijd even wennen maar eenmaal buiten heb je het zo weer warm. Eindelijk gaan we dan de jungle in! Met ieder een klein tasje voorzien met het belangrijkste om te overleven gaan we beginnen aan onze tocht. We lopen over het eerder plat gelopen hoge gras met twee honden bij ons. De gids stopt bij een plantje genaamd de Namaste plant. Hij raakt zijn groene kleine blaadjes aan en hij krimpt ineen. Wij volgen en hoe harder je het doet hoe sneller hij krimpt. Dit is toch bizar? Na ongeveer 10 minuten laat hij zichzelf weer zien. Cool plantje dit! We lopen voorbij wat gemaakte beekjes zodat ze in het dorp water krijgen van de bergen. Na een veld bananenbomen te hebben gepasseerd start de echte klim. We hebben 7 kilometer te gaan waarvan vele delen steil omhoog zullen zijn. De honden lopen ons nog steeds achterna en wat denk je? Die zijn gewoon serieus mee als bodyguards! Dit omdat er wat dodelijke insecten zitten verstopt en voor de andere zwerfhonden. Er zijn in dit gebied gewoon meer honden dan mensen. Puffend shokken we achter elkaar de berg omhoog. De benen hebben het zwaar maar na af en toe een pauze gaat het wel. Het is heet, belachelijk heet! Je zou denken dat het wat hoger in de bergen kouder zou zijn. Nou dat kan misschien ook wel maar niet in de jungle. De warmte wordt vastgehouden in de grond en dat is niet te missen.

We blijven redelijk steil naar boven gaan en wat ik nu zie blaast me bijna om. Een groot veld wat rust op de berg wordt gebruikt om gewassen te verbouwen. Een vrouw staat hard te werken hier op het schuine veld. Alles moet met de hand worden gedaan want hier rijden met een tractor of paard en wagen is geen optie. RESPECT! En wij zitten in Nederland te zeuren dat we hard moeten werken? Ja tuurlijk heb je in NL ook heftige banen erbij zitten maar een hele dag op kantoor zitten of boven in de jungle op een steile berg alles met de hand doen en dat in die hitte.. Dat noem ik pas zwaar werk. Voor hen is er geen andere keuze. Het is een kwestie van overleven en dit is daar een manier van. Eenmaal boven bij het veld aangekomen draaien we om en kijken we uit over een fantastisch landschap. Bergen overal om ons heen, het veld dalend voor ons, en het dorpje waar we gestart zijn wordt ook steeds kleiner en kleiner. Ieder pakt zijn reismaatje vast en gaat voor een foto terwijl ik dit moment in mezelf opneem. We gaan weer verder en onze gids laat ons regelmatig het een en ander zien. Hij ziet iets, gaat erop af en houdt het tegen de grond aan met een stokje. Wat zal het zijn? Nieuwsgierig als ik ben ga ik erop af. Het is een rode grote (vieze) duizendpoot en raad eens.. Een beet is dodelijk! Blugh, en dat kruipt hier maar rondt. Na een paar uur afzien en genoten te hebben van de spectaculaire uitzichten komen we aan bij de tribal village waar we de nacht gaan doorbrengen. Hoog op de berg ergens in de jungle staan een paar hutjes met wat dieren. In een hutje zijn wat koekjes, chips en drankjes te vinden. Dit is bijzonder mooi! Maar stel er gebeurd iets met iemand hier dan zullen ze nooit op tijd geholpen kunnen worden. Dat is een gek idee waar ik nu ook niet te lang bij stil ga staan. We komen aan bij onze hut op palen waar we de drie andere avonturieren weer meeten. We zijn weer compleet! Achter de hut is een stenen hokje met een hangwc en een kraantje. Het kraantje is de douche dus dit wordt weer hurken. Samen met een ander meisje ga ik voor een rondje door het dorpje. Er staat een groter en het lijkt wel een prima afgewerkt huis? Hoe is dat hier in hemelsnaam gekomen? Het rondje is kort en de zon gaat onder waardoor we ook niet meer weg kunnen kijken. We gaan terug naar de groep en even later komen er flinke potten op tafel voor het diner. We tafelen uren na met wat biertjes en spelletjes. Het is hartstikke gezellig maar de moeheid komt eruit en een voor een druppelen we het hutje in. Er liggen pak hem beet 15 matjes op de grond met een dekentje en een klein kussentje. Dit vind ik nou zo gezellig! Twee jongens blijven buiten drinken en lachen. We genieten binnen mee door de gevlochten muurtjes. De Franse jongen zijn Engels is niet echt goed en hij klopt telkens tegen het muurtje voor de juiste vertaling. We gaan stuk om wat ze allemaal zeggen totdat iemand echt wilt slapen. De nacht gaat beginnen.

Het is midden in de nacht wanneer de honden de strijd met elkaar aan gaan. Pff moet dat nu? Een paar uur later blijven ook de hanen niet geheel onopgemerkt. Kukelekuuuuu! De natuurlijke wekker heeft zich laten horen en een voor een komen we overeind. We ontbijten wat en lachen over gisteren avond. De een gaat het wat zwaarder hebben dan de ander aangezien er wat katers aanwezig zijn. We beginnen aan de tocht naar beneden. Althans, dat is wat ik dacht.. Na ongeveer een half uurtje gelopen te hebben nemen we een afslag en het komende uur zal weer uit klimmen bestaan. Oh jongens toch.. Het is heet en niet gelogen zwaar. Op deze paden lopen niet vaak mensen. Het is redelijk dicht begroeid en dat is te voelen. Het is ook glad. Wat water op deze grond maakt er gelijk een glijbaan van. We klauteren door en komen uiteindelijk aan bij een waterval. Even lekker afkoelen! Langs de waterval staat een grote rots waar (ik denk) ooit ander water de rots glad heeft gestreken en nu kan het gebruikt worden als een glijbaan. Het is een paradijsje hier. We vervolgen de wandeling en dit keer alleen nog maar naar beneden. Na een tijdje komen we aan bij een ander dorpje waar we worden voorzien van een lunch voordat we gaan bamboe raften.

We worden gedropt bij de rivier waar wat locals op ons staan te wachten met een bamboe vlotje. Het vlot bestaat uit paar bamboe takken die strak tegen elkaar zijn vastgemaakt. Op het vlot staan 5 bankjes waar je met zijn tweeën kunt plaatsnemen. We nemen wankelend plaats en zodra iedereen zit duwen de “schippers” ons van de kant met twee lange stokken. Zij gaan ons over de rivier varen naar een plek waar we uiteindelijk weer worden opgehaald. We zitten rustig om ons heen te kijken en te genieten van de natuur totdat ik iets op mijn been voel kruipen. Ik kijk en schrik me kapot! Ik sta op en begin te schudden met mijn been. OMG, er zit zo’n rood monster van een duizendpoot op mijn been! Die ene die je met een beet kan doden! De meiden voor mij staan ook op en het vlot begint van links naar rechts te wankelen. Shit! Gelukkig valt hij naar beneden en kruipt hij bij mij vandaan maar vervolgens klimt hij bij het meisje voor mij op haar schoen. Ze schopt in de lucht en met geluk vliegt hij ervan af zo het water in. Oh man.. Met zijn duizenden poten kan hij zelfs zwemmen. Pff, mijn hart gaat als een dolle te keer en ik zit niet meer relaxed op mijn bankje. Ik probeer nog te genieten van de olifanten en het groen om me heen maar hou het verder ook allemaal goed in de gaten. Dit is achteraf gezien wel echt humor. Stel je het eens voor: wat gillende meiden bij elkaar op een bamboe vlotje op een rivier.. We hebben geluk dat niemand in het water is belandt haha! Onze gids staat een stukje verderop op ons te wachten. Wat ben ik blij hem te zien en dat we van dit riviertje af mogen. We worden weer terug gebracht naar het stadje en ik kan weer iets van mijn bucketlijst af strepen. Jungle ✓

De lieve oude vrouw van het hostel ontvangt mij weer en na een klein praatje ga ik verder naar mijn kamer. Hier tref ik Vivian die ook gezellig een nachtje in dit hostel verblijft. Een jongen in de lobby heeft nog geen plannen voor de avond en gaat gezellig mee. Na een douche gaan we het stadje in en al snel staan we voor vele kraampjes met eten. Streetfood, het is iets fantastisch! Alles wordt vers voor je klaar gemaakt waar je bij staat en je hebt keuze uit hele vele lekkere dingen. We struinen de tentjes af en halen van alles wat. Jammie! Trouwens, het is nog spot goedkoop ook. Hoe is het mogelijk.. Met foodbaby’s in onze buiken lopen we richting de markt. Het is een gigantische hal maar honderden stands. Pff, waar moet je toch beginnen? Het is leuk om wat rond te kijken maar er past toch niets meer bij in die tas. Na een flinke ronde gemaakt te hebben besluiten Vief en de jongen uiteindelijk om toch mee te gaan naar de Ladyboy Cabaret show. We worden ontvangen door tja, wat zal het zijn? Een man of een vrouw die ons naar het tafeltje begeleidt. Al snel krijgen we een drankje op tafel en de man (of is het nu toch een vrouw?!) grijpt zijn borsten vast. ‘TIP, TIPS PLEASEE’ komt er met zijn slangentong uitgerold. Mm het is een beetje vreemd maar het is wel humor. De show gaat beginnen maar vooraf wordt er nog een korte toespraak over de koning gehouden. Het geeft maar weer aan hoeveel respect zij voor deze man hebben gehad. Het is mooi om te zien dat het zoveel met ze doet. Wanneer de emotionele korte toespraak is afgelopen breekt de tent los. Mannen verkleed als vrouwen pakken hun kans om zichzelf te laten zien. Ze gaan er vol gas voor en er zit wat goede humor in de show. We hebben in ieder geval flink gelachen en een gezellige avond gehad! J

De wekker gaat redelijk vroeg en het wordt tijd voor de volgende bestemming. Samen met Vief stap ik in het busje die ons naar Pai gaat brengen. Na 150 kilometer door de bergen met zo’n 762 bochten te hebben gereden zijn we dan eindelijk aangekomen in Pai. Een klein dorpje gelegen tussen wat bergen in het noorden van Thailand. Deze plek staat bekend als een heel chill dorpje waar mensen altijd langer blijven dan gepland. Met de tas achterop de rug lopen we een stuk terug want helaas is het busje voorbij ons hostel gereden. Purple Monkey, we komen aan en het ziet er al heel relaxed uit. Een gezellig barretje, wat hangmatten, zwembad en verschillende huisjes met slaapzalen. De hippie die achter de bar staat begeleid ons naar onze hut. We hebben twee persoons bamboe hut en hij is zo cool! We ploffen neer op het grote dikke matras en oh wat gaat dit lekker slapen! De bedden in de slaapzalen zijn misschien 1 centimeter dik dus we beseffen maar al te goed dat we geluk hebben. We huren een scooter en met de overgebleven helmen vormen we een komisch duo. Ik heb een blauw met witte waar een geel baby draakje op af staat gebeeld. We lachen wat en starten onze verkenningstour door Pai. De eerste stop is bij de Strawberry Farm waar we voor een heerlijke lunch en een aarbei smoothie stoppen. Het is zo’n leuk plekje dat ik hier best de hele dag kan blijven zitten maar er is meer te doen. Op naar de waterval! Was het maar zo makkelijk als dat ik het nu typ. Het staat slecht aangegeven (vinden wij) en we proberen de route te herinneren die de jongen in het hostel aan ons vertelden. Ergens een pad in, onverhard, moeilijk en tja.. ‘Oh, dit pad lijkt niet zo handig en onverhard! Misschien is het deze wel!’. Met Vief achterop rol ik voorzichtig over de brokken stenen naar beneden. De remmen zijn in en het wordt steeds dichter begroeid. Jeetje, dit is wel een heftig pad zeg. We komen aan bij een hoogstwaarschijnlijk diepe plas water. ‘Oke, hier ga ik niet doorheen.. Ik denk dat dit toch niet het juiste pad is..’. We rijden terug en zien meer reizigers op de scooter zoeken naar de waterval. Wie zoekt zal vinden en even later staan we bij de waterval. Het is een leuk plekje waar veel reizigers aan het afkoelen en chillen zijn. We hebben het niet zo zeer heel warm en besluiten om na een korte stop weer verder te gaan. Zo rijden we naar de witte buddha wat ook een avontuur om te vinden is en een prestatie om boven te komen is. Een gigantische trap nodigt ons uit om naar boven te lopen waar de buddha is gevestigd. Een ding is zeker, nu hebben we het wel heet! We vervolgen onze weg over een oude brug, stoppen voor een lunch en sluiten de zonnige uren af op de canyon. Een plek waar vele reizigers de zonsondergang komen bekijken. We klimmen en klauteren wat over de ruggengraat en kletsen met wat mensen. De zonsondergang wordt belemmerd door wat flinke wolken dus daar krijgen we niet veel van mee. Een random meisje komt op ons afgelopen. ‘He, I was just standing there and I took this picture and it’s an amazing one! It’s you guys! Would you like to have it?’. Wauw.. Deze foto is zo ontzettend cool en dit meisje daarin tegen ook! Ze maakt gewoon een random foto maar omdat hij zo gaaf is en James en ik erop staan komt ze naar ons toe of wij deze foto willen hebben. Dan ben je toch een leuk mens? Met een gave foto in de pocket verlaten we de canyon in het donker. Dit is nog best een opgave want we moeten nog terug klimmen.. Eenmaal terug bij de hut maken we ons klaar voor de avond markt. In de douche kom ik erachter dat ik niet meer bang ben voor alle beesten die zich er bevinden. Ik vind het wel cool en misschien ga ik ze zelfs missen.. (dat is misschien overdreven). We struinen rond op de markt en gaan van het ene eetkraampje door naar het andere. Jammie!! Dit ga ik oprecht wel echt missen.. Na een tijd rond te hebben gedwaald tussen de vele andere reizigers lopen we terug naar het hostel. Er zit een leuke grote groep bij de bar en al snel sluiten we bij hen aan. Een drankspelletje hier en daar en de avond gaat beginnen die nog even doorgaat op de plek die als een van de weinige plekken tot later open is Don’t cry!

Pff opstaan na een paar borreltjes gaat toch ietsjes moeizamer. Toch voel ik me een prinses die ontwaakt in haar bamboe hutje. We scoren een ontbijtje en gaan weer scooteren. Zo zien we wat bordjes staan met China View Point daarop. He, dit zagen we gisteren op internet voorbij komen dus laten we even gaan kijken. Er staat een vrachtwagentje op de heuvel die de weg blokkeert. Ze zijn dus aan het werk en er ligt geen geasfalteerde weg. Na twintig minuutjes kunnen we er toch langs maar nu begint het echte avontuur pas. Met Vief achterop door een modderbad die ook nog eens redelijk glibberig omhoog gaat. Met 125 cc geef ik vol gas op het steile stuk maar al snel komen we stil te staan. Oh help! De remmen gaan in, Vief springt eraf en gelukkig rol ik weer langzaam naar voren. Zo dat was weer even spannend! Ik ga nog even niet aan de weg naar beneden denken. Het uitzicht gaat over heel Pai heen en het is prachtig! Na even boven te zijn geweest gaan we door. We rijden door een klein straatje die langs wat hutjes gaat en eindigt uiteindelijk bij een waterval. Onderweg staan paar Thaise vrouwen “SMOKE SMOKE” te roepen. Wat roepen ze nou toch allemaal? ‘NO, WE DON’T SMOKE! THANK YOU!’. Eenmaal bij de waterval aangekomen spreken we een man die was gestopt en hij had wat wiet gekocht van deze dames. Oh daarvoor waren ze dus aan het roepen.. Niet slim trouwens want deze dames werken gegarandeerd samen met de politie die onderaan de berg staat te wachten. Hij wordt bang en besluit het zakje weg te gooien. Dat lijkt me inderdaad ook een beter idee! Deze waterval bestaat uit meerdere delen en hij ligt op een prachtige locatie. Hoog in de bergen en alleen maar omringd door de kleur groen. Een deel van deze waterval wordt door vele mensen gebruikt als een glijbaan. Dit maal sla ik even over. Dat is wat ik dacht.. We klimmen naar boven en op de een of andere manier zet ik mijn voet op niet zo’n handige plek neer en val ik zo tussen de rotsen door het groen een eindje naar beneden. Heb ik weer.. Toch maar wel even gegleden dus haha! De mensen eromheen schrikken net zoals ik zelf trouwens en ze komen me helpen. De plek is nog steeds fantastisch en we blijven nog lekker hangen. We proberen later onze weg terug te vinden maar we komen heel ergens anders uit. Moesten we nou hier of daarheen? We doen maar iets maar herkennen helemaal niets van deze route! We keren weer om en ook dit keer komen we meerdere mensen tegen die het ook niet meer zeker weten. We besluiten om samen verder te zoeken en natuurlijk komen we er wel. De honger slaat toe en we stoppen bij OM voor een lunch. Een heel leuk gezellig restaurantje die we niet als enige hebben ontdekt. We leveren de scooter in en gaan voor de rest van de dag lekker chillen en genieten van het streetfood op de avond markt!