Van verlaten stranden door naar wandelingen op het ijs

Daar zit ik dan op de ferry in de cinema room de documentaire van de eerste bergbeklimmers van de mount everest te bekijken totdat iemand op mijn schouder tikt: hé heb je al naar buiten gekeken? Uh nee.. Ik kijk op en we varen tussen de bergen. Dat betekent dat we bijna op het zuidereiland zijn en dat het een mooi moment is om even een foto te maken van deze prachtige omgeving. Na 3,5 uur kwamen we aan op het zuidereiland. We stonden te wachten tussen de auto's en campers totdat we van boord konden gaan. Hoe sommige mensen reizen.. Een enorme camper met een auto erachteraan hangen, fietsen erop en kajakken boven op het dak. Er zijn zoveel verschillende manieren van reizen en ik kan mooi inspiratie op doen voor later. Het laat me dromen..

We zijn aangekomen in Picton en opnieuw omringd door vele bergen. Voordat we onze weg vervolgen naar Abel Tasman stoppen we eerst nog even bij een bakker en wel een Nederlandse. Het blijft gek om te zien dat er best wat Nederlandse sporen zijn achtergelaten (en nog steeds zijn) door mensen die ooit de keuze hebben gemaakt om naar de andere kant van de wereld te emigreren. Na een heerlijk broodje te hebben gegeten gingen we er vandoor. Anderhalf uur later reden we door vele wijngaarden heen. Hier zou de beste wijn van Nieuw Zeeland vandaan komen. Onverwachts stopten we bij een wijnproeverij. The Vines Village: Marlboroughs Artisan Hub waar vier verschillende heerlijke scheutjes wijn voor ons klaar stonden. Met het zonnetje op ons gericht proosten we op het goede leven dat we hebben. Op een gegeven moment dachten paar mensen het wijntje al goed te voelen en niet meer helemaal recht op hun benen te kunnen staan. Paar minuten later hoorden we dat er een stuk verderop een aardbeving op een schaal van 5,7 plaats had gevonden. Ach, dat is normaal hier. In Nieuw Zeeland zijn zo ongeveer 20 aardbevingen per dag..

Voordat we bij ons verblijf in Abel Tasman aan kwamen werden Astrid, Mandy en ik afgezet voor een nieuw avontuur in de lucht: hanggliden. Je wordt in een soort van cocon gehesen en aan een grote vlieger vastgemaakt. Onder je hangt de instructeur. De vlieger zit vast met een touw aan een vliegtuigje die je de lucht in helpt. Astrid ging als eerst en na 10 minuten kwam alleen het vliegtuigje terug? We snapten er niets van.. Het vliegtuigje helpt je alleen de lucht in en daarna vlieg je zelf. Astrid wist ook niet wat er gebeurden toen Trever het touw los maakten. Nee, wtf doet hij nou?! Maar Trever wist gelukkig goed wat hij deed. Daarna was het mijn beurt. Jeej daar gaan we weer de lucht in. Het uitzicht was prachtig. Zo mocht ik mooi 20 minuten over het land, de zee en bergen heen kijken. Super relaxed en niks engs aan. Je voelt je als een vogel in de lucht. Best leuk leven hebben ze (denk ik dan).

Abel Tasman is prachtig. We hadden de keuze tussen een tent of een kamer en vol enthousiasme gingen we natuurlijk voor een tent. Heerlijk om door je tent de geur van vers gras te ruiken, krekels te horen en het geluid van de rits maakt het af. Naast het bed zat een soort van raam. Als ik hem in de ochtend open ritsten zag ik de zon mooi op komen en wanneer ik hem in de avond open maakten kon ik vanaf mijn bed naar de melkweg kijken. Daar droom je wel van weg. Ik ging mijn spulletjes in de keuken neerzetten en tot mijn verbazing stond Evelyn daar ineens weer. Ja hoor, we zijn weer herenigd!

De volgende dag besloten Astrid, Iris en ik of terwijl de drie musketiers de watertaxi naar Bark Bay te pakken en terug te lopen naar Anchorage. Dat is een van de great walks van Nieuw Zeeland. We hebben er 10 km van de 51 van gedaan. Onderweg naar Bark Bay was het nogal bewolkt maar hebben we wel tientallen zeehonden mogen spotten. Eenmaal aangekomen besloten we om even op het mooie verlaten strandje te gaan zitten en 5 minuten later klaarde het helemaal op en was de lucht weer strak blauw. Jeetje wat een geluk hebben we toch ook! Het was een hele mooie wandeling die ons via de bossen naar verlaten stranden bracht. Ik begreep er weinig van. Als wij zo'n plek in Nederland zouden hebben zouden er de hele dag door mensen zijn maar omdat er in Nieuw Zeeland zoveel mooie plekken zijn en de ene minder toegankelijk is dan de andere blijven sommige plekken gelukkig een beetje verlaten. Om alleen op deze prachtige stranden te staan voelt goed. Alsof jij degene bent die dit heeft ontdekt.

Na weer een heerlijke nacht in de tent te hebben gelegen werd het tijd voor Westport. Het is een klein dorp met niet veel te doen. Er was wel een bierbrouwerij en dus genoeg te doen voor één avond. Zoals gewoonlijk ging de wekker weer veel te vroeg maar dat is niet erg want we gaan weer wat leuks doen. Ofja, de halve dag in de bus zitten en dan op een leuke plek aankomen. De Great Coastal Road leiden ons voort naar de Pancake Rocks en uiteindelijk kwamen we aan in Franz Josef. Na alles behalve een vriendelijk welkom werden we naar onze kamer ‘gestuurd'. Beetje vreemd maar goed.

In Franz Josef hangt echt een wintersport gevoel. Het regent er zo'n 200 dagen per jaar. Behoorlijk wat dus. Het lijkt een beetje op Oostenrijk en achter het kleine dorp met een inwoners aantal van 300 zie je de bekende gletsjer al liggen. Wauw, daar moet ik heen! Na een leuke avond in de kroeg door te hebben gebracht was het de volgende dag tijd voor de Ice Explorer. Het was al in een maand niet meer zo'n mooie ochtend geweest als die wij hadden en twee dagen later zou het ook weer gaan regenen.Ongelooflijk wat voor mazzel ik continu met het weer heb!

Een helikopter dropte ons op de gletsjer. Het is zo raar om de ene dag op een onbeschrijfelijk mooi strand te staan en paar dagen later sta je op het ijs. Nieuw Zeeland heeft zoveel verschillende natuur te bieden wat het behoorlijk bijzonder maakt. En weer even terug naar de gletsjer: Eenmaal aangekomen moesten we onze spikes onder onze schoenen vastmaken en nadat iedereen klaar was gingen we ervoor. Onze charmante gids Khan liep voorop met zijn ijsbijl om het pad wat toegankelijker voor ons te maken. We hadden wederom weer een super gezellig groepje en na drie uur tussen de bergen op het ijs gelopen, geklommen en gekropen te hebben stond de helikopter weer op ons te wachten. Voordat je het weet zit je al in de lucht met de gletsjer achter je, de bergen naast je en de zee voor je. Wat een leuke ervaring en om deze dag goed af te sluiten hebben we lekker paar uur in de Glacier Hot Pools gezeten. Geslaagde dagen zou ik zeggen. Op naar meer!